Dat Editors een populaire band is in Nederland bleek afgelopen september maar weer, toen de kaartverkoop was voor twee intieme concerten in TivoliVredenburg. Een groot gedeelte van de kaartjes werd op verzoek van de band ‘oldschool’ fysiek aan de kassa van de muziektempel verkocht. Het gevolg was een superlange rij van fans. De twee concerten in Utrecht waren dus in een mum van tijd uitverkocht.

Nu was het zover: Editors kwam, zag en overwon. Tom Smith en consorten worden vaak bestempeld als festivalband, maar de concerten in Utrecht maakten duidelijk dat de jongens zich nog beter thuis voelen op een kleiner podium. Gelukkig spelen ze niet altijd in mega-zalen zoals Ziggo Dome, ze maken ook geregeld een tour langs de iets kleinere zalen in Nederland.

Na een rustig begin met The Boxer ging het tempo en volume al snel omhoog met onder andere publieksfavoriet Sugar en het bombastische Hallelujah (So low). Daarna was er al snel een plekje op de setlist ingeruimd voor Bullets en All Sparks van debuutalbum The Back Room. De band valt de laatste tijd live trouwens opvallend vaak terug op hun beginperiode en dat pakt goed uit.

Opvallend was ook dat er naast Tom Smith, Justin Lockey, Russell Leetch, Elliott Williams en Ed Lay een zesde persoon op het podium aanwezig was. De hele show werd namelijk voor een livestream op Facebook gefilmd door Rahi Rezvani, de man die de artwork voor het laatste album Violence had verzorgd. Op deze manier konden fans over de gehele wereld genieten van hun favoriete band en van de lichtshow. In de zaal waren de spotlights en lasers overigens gevoelsmatig soms wat aan de drukke en felle kant, maar dit mocht de pret niet drukken. Pret door bijvoorbeeld de fantastische gitaarsolo van Lockey in Nothingness: kippenvel!. Of door de prachtige overgang van het eindritme van Violence naar de stem van Smith in No Harm: briljant!

Editors is niet een band die gedurende een tour hun setlist drastisch wijzigt, maar vanavond werd sinds lange tijd weer Eat Raw Meat = Blood Drool gespeeld. Een heerlijk nummer waar Smith samen met het publiek op los kon gaan. Het ‘I give a little to you, I give a little to him, I give a little to her’ galmde door de concertzaal. De inbreng van de fans was natuurlijk ook bij festivalknaller Papillon vanzelfsprekend. Het nummer werd nu niet als afsluiter gebruikt, maar met zoveel goede nummers om uit te kiezen valt het nauwelijks op. Het publiek gaat toch wel helemaal los. De tekst ‘The world turns too fast, feel love before it’s gone’ zou voor iedereen het levensmotto moeten zijn.

Live worden de meeste nummers met meer energie en power gespeeld en dat is vaak een verbetering. Voor Ocean of Night geldt dit wat mij betreft niet. Op het album In Dream een goed nummer, maar live minder indrukwekkend.

Verrassend was de manier waarop Tom Smith eerste toegift The Weight speelde: met alleen een akoestische gitaar. De andere jongens konden daardoor even uitrusten na alle inspanningen. Gelukkig was het muisstil in de zaal tijdens het nummer. Maar niet voor lang, want even later konden de mensen weer uit hun dak gaan bij The Racing Rats. Dit nummer kon natuurlijk niet ontbreken en zal ongetwijfeld net als Papillon weer in de komende Top 2000 komen te staan.

Tijdens het voorprogramma had Tom Smith zijn goede vriend Andy Burrows geholpen, nu was het andersom het geval bij afsluiter Nothing. Een perfect einde van een perfect concert. De setlist was een goede mix tussen oud werk en het nieuwere werk. Editors had er op deze gedenkwaardige avond in Utrecht duidelijk zin in en ze waren echt onder de indruk door de reacties van het publiek. Een topavond.

Setlist Editors:

• The Boxer
• Sugar
• Hallelujah (So Low)
• All Sparks
• An End Has a Start
• Bullets
• Darkness at the Door
• Salvation
• Violence
• No Harm
• Eat Raw Meat = Blood Drool
• A Ton of Love
• Formaldehyde
• Nothingness
• Ocean of Night
• Blood
• Papillon
• Magazine
• Smokers Outside the Hospital Doors
• The Weight
• Cold
• The Racing Rats
• Munich
• Nothing (met Andy Burrows en Stuart Wilkinson)