Ik wil niet de indruk wekken dat het mijn gewoonte is om de eerste band van een concert avond te missen. Het komt de laatste tijd veel te vaak voor en dat is erg jammer. Ook de avond van donderdag 23 juni is het me weer gelukt. Die avond speelde The Amenta als eerste in een rij van vier bands in Baroeg, Rotterdam. Van mijn collega schrijver Roel (Lords Of Metal) vernam ik dat de Australiërs er goeie zin in hadden en een prima show hebben neer gezet. Jammer dat ik ze gemist heb.

De tweede band in de line-up van vanavond is Hour Of Penance. Deze Italianen waren opmerkelijk netjes gecoiffeurd, wat wijst op een gezonde kappersbusiness in dat Europese land. Alle gekheid op een stokje: Hour Of Penance maakte weinig indruk op mij. Hun technisch strakke brute death metal was overweldigend, maar kwam behoorlijk eentonig over. Wel wat variatie in de ritmes, maar een complete afwezigheid van melodielijnen. Op de plaat klinken ze goed, maar live komt dit niet goed uit de verf. Dit kan ook te maken hebben met het opvallend slechte geluid. De band weet echter na een paar nummers toch de sfeer erin te krijgen en voor wat reuring in het overwegend wat passieve publiek te krijgen.

Belphegor maakte veel meer indruk op de bezoekers van een dan al prima gevulde Baroeg. Eigenlijk verwachte ik niet veel van dit Oostenrijks combo. Hun muziek is nou niet bijster gecompliceerd en ik heb ze in het verleden een 25/100 gegeven voor hun plaat Lucifer Infestus (2003). Achteraf gezien was het zeker de beste band van de avond. Met hun stampende en broeiende muziek, die een combinatie is van black en death metal, zorgt Belphegor voor een donker sfeertje. Het publiek is dolenthousiast en de band speelt een strakke set. Het geluid is redelijk en wordt gelukkig niet verstoord door de technische problemen ten tijde van de set van Hour Of Penance. Belphegor hakt de avond aan stukken en zet een indrukwekkend optreden neer.

Wat had ik eigenlijk verwacht van een optreden van Deicide? De reputatie van deze band in het algemeen en Glen Benton in het bijzonder is zo groot, dat mijn verwachtingen hierdoor waarschijnlijk verwrongen waren. Hun optreden gisteren viel mij nogal tegen, maar ik behoorde overduidelijk tot de minderheid. Het publiek was in groten getale aangetreden om deze band live te mogen aanschouwen. Deze trendsetters binnen de death metal zorgden voor een stevig avondje muziek. Met een breed scala aan nummers werd het publiek getrakteerd op een gevarieerde set, waarin het laatste To Hell With God goed vertegenwoordigd was. De vreemde breaks, de gillende gitaarsolo’s en de krachtige stem van de charismatische Glen Benton zorgden voor een degelijk optreden. En toch miste ik iets. Zo charismatisch is Glen niet en zo evil is hij ook niet. Hij is een degelijke frontman die weinig animerend zijn taak als zanger/bassist waarneemt. Vergeleken met bijvoorbeeld David Vincent is Glen Benton een aardige, sympathieke kerel. En dat had ik nooit verwacht. Zo eindigt een succesvol avondje death metal in Baroeg.