Als Glints, het alter ego van Jan Lemmens in 2015 zijn eerste gelijknamige Glints EP uitbrengt, neemt hij je aan de hand door een verlaten Antwerpen, waar het nachtleven wel vanuit de zijkant alles coördineert, maar zich nog niet opdringt. Pas bij de laatste ongeduldige Divalent Diction track eist de zelfkant zijn deel op. Burgundy is verknipter en bevindt zich meer in het schemergebied tussen dagdromen en nachtmerries. Van de duistere straathoek is de saxofoonblazer de stille getuige, het geweten van de stad. Zijn leger gelijkgezinde volgelingen groeit met hem mee, de andersdenkenden die overdag met de menigte mee roeien, en pas ontwaken als de stad langzaam indommelt.

Als dan in 2020 zijn volwaardige Choirboy plaat verschijnt, blijkt dat hij de straat soms vaarwel zegt om de club binnen te dringen. Glints beseft heel goed dat het hele opnameproces therapeutisch werkt, en dat elke dag in de studio een nieuw hoofdstuk oplevert. De tracks vormen het dagboek van deze verhalenverteller. Aan het eind van de regenboog staat geen pot met goud op hem te wachten. Het hiphop leven is hard en zwaar, steeds opnieuw voor erkenning werken. Er is niks romantisch aan dit beeld, wat vooral om armoede en onzekerheid draait. Het is leuk dat je een paar afleveringen als publieke troetelbeer bij De Slimste Mens ter Wereld meedoet, uiteindelijk levert het die vijftien minuten van roem op, en dan is klaar. Na veelbelovende optredens binnen het clubcircuit en de festivalweides ligt in de zomer van 2022 de lat erg hoog.

Roma is de sleuteltrack en begint toepasselijk met een groots opgezette koorsound, waarmee hij overduidelijk naar de Choirboy albumtitel linkt. Roma is bijna industrial opera, Roma gooit alle deuren naar de complexiteit van zijn gespleten persoonlijkheden open, welke in paniek als ontsnapte duiven de bindende kronkels ontvluchten. De stuurloze blazers dirigeren zichzelf en houden de gastzangers enigszins in bedwang. Roma heeft het indringende bombastische van zijn held Stromae. Helden zijn er om te eren, dus waarom niet schaamteloos van dat talent gebruik maken.

Jan Lemmens observeert de buitenwereld niet langer meer, en wijst niet met een beschuldigende vinger naar de maatschappij. De oorzaak van de onmacht ligt grotendeels bij zichzelf. Op The Dark! gaat het licht uit. Glints slaat zichzelf knock-out, om kwetsbaar het gevecht aan te gaan. Het grootste struikelblok is zijn ongecontroleerde zelfbeeld, niet zozeer de gemeenschap om hem heen. The Dark! is een real life musical volgens de beginselen van Jan Lemmens. Het jazzy orkestrale A Crack Of Thunder staat met beide voeten in de funk van de jaren zeventig, zo oldschool klinkt Glints nog niet eerder. Om problemen aan te pakken moet je naar de kern terug, hier identificeert hij zich met de oorsprong van de hiphop. Het is zijn EMDR trauma verwerking, het verleden herbeleven en een plekje geven. A Crack Of Thunder is een noodzakelijk startschot. Producer Yello Staelens verkeert in een soortgelijke zwarte periode, begrijpelijk dus dat hij zijn maatje hierin ondersteunt.

De stoere slowrap van mede compagnon Roméo Elvis brengt hem in de funky Just A Prick triphop down to earth. Bijzonder eigenlijk, omdat de vrouwelijke soulkopstem van Glints juist een verleidelijke antireactie oproept. Een van de vele duiveltjes die diep in hem verborgen zitten. De verzachtende Blu Samu zorgt voor het multiculturele karakter, het geweten van Antwerpen welke de So Sorry excuses ervaart. Je kan nog zo sensueel je shit in She Flew The Coop verantwoorden, de complexiteit van de beats gooien deze hard in je gezicht terug. Een verraad aan jezelf is een verraad aan je passie, in de muziek en in de liefde. All-in benadrukt nogmaals dat de roem niet aanwaait, en dat Glints zich al vanaf zijn jeugd vanuit dat kansloze nulpunt omhoog werkt.

De levende legende DAAN (Stuyven) heeft geen introductie of sturing nodig. In het The Dark! titelstuk pakt hij probleemloos die demonische showmaster rol op. Het duivelse kwaad welke zelfs de neerbuigende monsters onder het bed vandaan houdt, het hoofdkussen opeist en zich met jouw angst voedt. Vervolgens verdwijnt de top van de ijsberg als sneeuw voor de zon in het koele bevredigende Rear Window. De Taurine Rider spook country accepteert het rusteloze karakter van Jan Lemmens, de eenzame cowboy die tegen de stilstaande pandemie windmolens ten strijde trekt. The Dark! is een verbindingsbrug tussen hiphop en pop, maar nog meer een stukje intimiteit welke Glints hier publiekelijk deelt. The Dark! verschijnt 28 april, de daadwerkelijke live presentatie vindt echter 6 mei in een uitverkocht Ancienne Belgique te Brussel plaats.