Het relatief onbekende Wraithcult mocht de spits afbijten. De band komt uit Duitsland en hun post black metal heeft een solide karakter. Hun muziekstijl neigt naar de rockzijde van onder andere Glorior Belli. De band opende goed en groeide gaandeweg uit tot een muzikale gigant. Wraithcult genoot van een prima geluid en zette een zeer goede show neer. Voor een openingsact deed de band erg goed zijn best en gevoelsmatig zou het weleens een van de beste optredens van de avond kunnen worden.

Het Engelse Verdelet zorgde met hun eigenaardige black metal voor een compleet andere indruk. Hun set had veel meer dynamiek met rustiger momenten en razende blastbeats. Hun meeslepende gewelddadige muziek was een vervormd gedrocht uit de diepten van de hel; je kon haast de zwaveldampen ruiken. Met een wat meer charismatische frontman zou deze band een nog macabere indruk kunnen achterlaten. Verdelet is vorig jaar opgericht, heeft één CD uit (Return To Dust) en laat nu al een blijvende impressie achter. De show was van een opvallend constant nivo met eigenlijk geen zwakke momenten. Het vervreemdende van de muziek zorgde voor spanning en vooral de drummer blonk uit door zijn muzikale talent. Verdelet heeft de opvallende eigenschap om ruimte te kunnen creëren in hun sound. Wederom een goed optreden van een erg sterke band.

Het uit Beieren afkomstige Dark Fortress heeft zijn sporen in de metalwereld wel verdiend. De leden spelen bijna allemaal in andere bands en vooral gitarist V. Santura is natuurlijk bekend van zijn werk voor Thomas Fischer in zijn bands Triptykon en Celtic Frost. Deze avond speelde Dark Fortress een magnifieke set met heerlijke melodieuze black metal. Het openingsnummer kan met een woord omschreven worden: lekker! En eigenlijk gold dat voor de hele set, hoewel er tegen het einde een klein muzikaal dipje ontstond. Gelukkig wist de band zich te herstellen en eindigde met een knaller. We kregen ook nog een nieuw nummer voorgeschoteld; een slepende epische song van hun bij Century Media Records te verschijnen album. Een prachtig optreden van een zeer professionele band.

De muziek van Nachtmystium is zo subtiel als een gestrande olietanker. De band kennen we vooral van albums als Assassins:Black Meddle, Part 1 en Instinct:Decay, maar het slechte verwarrende geluid keerde alle accenten binnenstebuiten. De muziek leek eerder op die van Motorhead dan van een psychedelische post black metalband. Dat deed echter niets af aan de voortstuwende energie die vanaf het podium de zaal ingezonden werd. Bij vlagen was de band geniaal bezig met hypnotiserende cyclische songstructuren, maar over het algemeen was het meer van dik hout zaagt men planken. Doch waren het de planken van een doodskist, wat dus in ieder geval een bijdrage leverde aan de morbide sfeer van deze avond. Vooral bij de nummers van het latere werk kwam de gelaagdheid van de muziek meer naar voren. Mooi moment was Cold Tormentor (I’ve Become) van hun in 2003 uitgegeven EP Nachtmystium als eerste toegift. Een schandelijk razend old school black metal nummer met heerlijk veel thrash invloeden. Dat zal fans van het eerste uur goed gedaan hebben.

Zondag 29 april was het laatste optreden van de tour en dat was duidelijk te merken. De bands waren zichtbaar opgelucht dat dit het laatste optreden was. Iedereen gaf de volle honderd procent en dat was prijzenswaardig. Zo’n tournee lijkt mij geen kattenpis en het tourschema zal hard werken en weinig rust betekenend hebben voor de bands. En dan toch zo’n afsluiting!