Frans en Fins, dat is geen alledaagse combinatie. Onder de naam The Dø brengen Olivia Merlahti (Finland) en Dan Levy (Frankrijk) hun tweede album uit. Both Ways Open Jaws is helaas niet meer zo verrassend als het debuut, en lang niet zo origineel als je van een Frans-Fins duo zou verwachten.

The Dø werd gevormd nadat Merilahti en Levy beide de muziek voor de Franse film Empire of the Wolves componeerden. Hun eerste album, A Mouthful, kwam vervolgens in januari 2008 uit in Frankrijk en werd gelijk goed ontvangen. Zo goed zelfs dat het op nummer 1 van de Franse charts stond. The Dø was daarmee de eerste Engelstalige Franse act die deze positie behaalde.

Both Ways Open Jaws straalt rust uit. Rustige en mooie liedjes, die hier en daar door wat strijkers versterkt worden. Dust It Off is een mooi begin. Dit eerste nummer bestaat enkel uit electrische piano en het dunne hoge stemmetje van Merilahti, waardoor het een spannend nummer is. Het belooft veel voor de rest van het album.

Maar al bij het derde nummer zakt de energie weg. De zang is saai en ook de gitaarpartij is niet verrassend. Bij Leo Leo dwalen de gedachten af en er zit geen climax in het nummer, terwijl het dat wel nodig heeft. De lome blazers zorgen voor een slaperige song, die je niet meer doet ontwaken.

Maar dit wil niet zeggen dat heel Both Ways Open Jaws eentonig is. Met Slippery Slope pompt het duo weer energie in het album met M.I.A-achtige ritmes en zang: de energie is terug. Ondanks dat staan dus maar enkele nummers op het album die echt de moeite waard zijn.

De kracht van The Dø is het schrijven van onverwacht mooie liedjes en verfrissende nummers met heldere, soms ietwat hoge zangpartijen. A Mouthful was, mede door de toevoeging van een Finstalig liedje, daardoor heel verrassend. Both Ways Open Jaws is voorspelbaarder en hier en daar zelfs saai. De mooie nummers worden onderuit gehaald door de saaie eentonige songs, waardoor Both Ways Open Jaws niet zo geslaagd is als het had kunnen zijn.