Eind vorig jaar bracht het Canadese Your Favorite Enemies zijn vierde plaat uit. De opwindende, doorleefde rock van de band sloeg goed aan en Between Illness And Migration schopte het tot de zesde plaats van de Canadese albumlijst. Het blad Kerrang! sprak zelfs van ‘het best bewaarde geheim van Canada’.

Your Favorite Enemies komt inderdaad goed voor de dag op deze plaat. Dit is geen routinematig in elkaar gespeelde gitaarrockplaat, nee, Between Illness And Migration is het resultaat van zes chaotische individuen die zich open gooien, zich uitleven en tegelijkertijd die achtbaan aan energie in harde, relatief toegankelijke gitaarrocksongs gieten.

Na een lekker trip-intro wordt het met Empire Of Sorrows direct spannend en opwindend. A View From Within is vervolgens een frontale aanval vanaf de gitaar. De schrille noise boeit en de pompende drive van de ritmesectie kent weinig genade. Hiermee vergeleken is de toch ook stevige single Where Did We Lose Each Other nog redelijk poppy.

Your Favorite Enemies verenigt een heel arsenaal aan gitaarbands in zich lijkt wel: Sonic Youth, Sebadoh, Queens Of The Stone Age, onze eigen Nozems, Porcupine Tree en My Bloody Valentine zijn namen die hier en daar te binnen schieten.

Underneath A Stretching Skyline lijkt te wijzen naar de hoes van de plaat. Hier vertelt de band een uitgebreid muzikaal verhaal in een heftige, voortgalopperende track die even onderbroken wordt door een langzame passage die net even te ‘emo’ van toon is, gezien de overige sferen op het album. Echt veel afbreuk doet dit overigens niet aan deze tour de force.

Het stemmige, meer beheerste From The City To The Ocean moet het lang zonder gitaargeweld stellen maar zwelt op het einde nog even aan. Mooie track. Your Favorite Enemies weet de aandacht vijftig minuten vast te houden. Het meer verhalende Obsession Is A Gun, met een vocale rol voor miss Isabel (keyboards) naast zanger Alex Foster, laat de gitaren weer op andere wijze spreken; de band hoeft niet te jakkeren om intens te zijn. Het afsluitende Muets Aux Temps Des Amours is hier de dromerige uitloop van. Nu komt ook de titel van het album om de hoek. De storm is geluwd, er is ruimte voor introspectie en rust na vijftig wervelende minuten.