Onlangs vierden The Rolling Stones hun zestigste verjaardag. Het is geen geheim dat The Glimmer Twins en de overige Stoneslui  naast rock’roll uitgebreid de blueserfenis assimileerden in hun repertoire, hun naam is overigens aan een Muddy Waters song ontleend. Ook Country is evenmin een vies woord voor Jagger en Richards geweest, dat werd duidelijk met de fraaie ballade Wild Horses, destijds  een afgewimpelde demo die werd opgepikt door Gram Parsons en The Flying Burrito Brothers die het nummer nog  uitbrachten in 1970 op Burrito Deluxe zowat een jaar voordat het op Sticky Fingers prijkte. Er was dus wederzijdse waardering, overigens was er voordien al Countryhonk, de oorspronkelijke versie van Honky Tonk Women opgenomen in ’69, in periode  vond ook gitarist Mick Taylor zijn plaats in de line up.

Die verbondenheid met het countrygenre is de gereputeerde Nashville producer Robert Deaton niet ontgaan, onder zijn deskundig toezicht bladert een nieuwe generatie van countrysterren en enkele oudgedienden door het Stones repertoire.

Wild Horses en Honky Tonk Women werden uiteraard opgenomen in dit eerbetoon aan de jubilerende Stones. Honky Tonk Women werd al eerder gecoverd en het duo Brooks & Dunn maakt evenmin een slechte beurt na de minder overtuigende wat schreeuwerige uitvoering van Satisfaction door Ashley McBryde. Het blijft  al bij al een hachelijke onderneming om die vertrouwde klassiekers te  aanvaardbaar te interpreteren Elvie Shane overtuigt niet helemaal  met een onverwoestbaar Symphaty For The Devil .

De overige dames die hier figureren scoren opvallend beter. Tumbling Dice, werd eerder overtuigend door Linda Ronstadt gecoverd en hier al even voortreffelijk uitgekauwd door Ellie King die ondersteuning krijgt van de steelgitaar van Dan Dugmore. Dat fraaie snarenwerk weerklinkt eveneens in You Can’t Always Get What You Want in een knap opgebouwde versie van Lainey Wilson, de nieuwe ‘sweetheart’ van de Nashvillescène. Nog een sterkere indruk laat een andere jongedame na, de Texaanse Maren Moris overtuigt moeiteloos met met haar uitvoering van Dead Flowers.

Afgezien van de harmonica-intro mist Miss You in de versie van Jimmie Allen de broeierige vibe en het onwrikbare funkfundament van de original. De opmerkelijkste track is ongetwijfeld It’s Only Rock’n’ Roll dat met Brothers Osborne samen met het duo The War & Treaty  door een spetterend gospelspetakel loodsen.

Snarenridder Marcus King transformeert Can’t You Hear Me Knocking in meeslepende southernrock jam waarin rauwe, urgente gitaarriffs zich vermengen met hitsige blazers bijdragen. De voltallige Zac Brown Band zet met hulp van viool en bouziki een aanvaardbare reprise van Paint It Black neer.

Eric Church toont met hulp van vocaal weerwerk van Joanna Cotton nog eens fijntjes aan hoe sterk Gimme Shelter blijft. De bijdrage van Steve Earle die Angie mompelt in een pianoballade is evenzeer opmerkelijk. Uiteraard blijven de Stones originelen de referentie, Stoned Cold Country is zondermeer een leuke juke-box.