De psychedelische soul/R&B/pop van het Amerikaanse/Nieuw-Zeelandse Unknown Mortal Orchestra werd dankzij het album II in 2013 wereldwijd opgepikt. De plaat bracht de band naar de Europese festivals en werd uitgeroepen tot Best Alternative Album bij de New Zealand Music Awards.

Het is niet zo verrassend dat de verwachtingen voor de nieuwe plaat van Unknown Mortal Orchestra hooggespannen waren. De band houdt het op Multi-Love bij negen songs in ruim veertig minuten. Waarom zou je een uur vullen als je het ook in kortere tijd kunt zeggen?

De stukgelopen relatie van gitarist en songschrijver Ruban Nielson ligt voor een flink deel ten grondslag aan de thematiek die op dit album domineert. Nielson ging naar eigen zeggen op zoek naar ‘a new kind of futuristic multi-love’. ‘Not some hippie bullshit, but a hard-edged, cynical, and sharp kind of love. Got to keep it hard-edged or it becomes invalidated’.

Multi-Love is wederom een opvallende plaat. Unknown Mortal Orchestra heeft ontegenzeggelijk een bijzonder en geestverruimend, soulvol geluid. Met de indringende titeltrack komt de band al direct stevig binnen. Melodieuze hooks en pittige drums geven hierna het korte Like Acid Rain (‘la la la’) zijn aparte karakter.

De regelmatig scherpe beats, de oude synths, de vervormde vocalen en de altijd aanwezig soul maken van Multi-Love zonder meer een lust voor het oor, een verrassend coherente trip met een jaren zeventig tintje, zonder dat je nu direct kunt zeggen dat alle nummers voltreffers zijn.

Opvallend is het diepe, trippy Extreme Wealth… Casual Cruelty, een track waarop Nielsons vader de trompet bespeelt en waarover de vervormde stem van zoon Nielson een soort mantra legt: ‘If we were two strangers and we would fall in love… Abondon extreme wealth and casual cruelty’. Verderop heersen rammelende old school sferen en vintage synths (Stage Or Screen) en zet Puzzles je op het verkeerde been: vanuit een zoet begin werkt de band naar freaky poprock om akoestisch uit te faden.

Multi-Love is een vocale trip die een band laat horen met een eigen, zoals gezegd geestverruimend, geluid. Op de keper beschouwd zijn de negen songs niet stuk voor stuk ijzersterk en memorabel. De manier waarop Unknown Mortal Orchestra ze laat klinken dwingt echter bewondering af.