Deze formatie is al een tijdje actief, voornamelijk in bluegrasskringen dragen ze hun muziek uit. Met de overstap naar New West Records blijft  hun reputatie wellicht niet langer beperkt tot hun thuisstaat in Noord Carolina. Vanuit Asheville sturen ze hun muziekjes de wereld in, naast de plaatselijke traditie uit Appalachengebied en ruimer georiënteerde folk en countryinvloeden blijken de muzikanten van Town Mountain evenmin ongevoelig voor de oerrock van Chuck Berry. Ze versmelten elementen van die uiteenlopende stijlen naadloos in een geheel dat niet alleen door de prachtige harmonische zangpartijen bij momenten herinneringen oproept aan The Band. De komst van drummer Miles Miller, die intens met Sturgill Simpson samenwerkte, verruimt daarbij de muzikale perspectieven.

In essentie blijft Town Country een stringband met fiddler Boby Britt, mandolinespeler Phil Barker is de hoofdleverancier van het songwerk maar banjoman Jeff langlais laat zich evenmin onbetuigd en komt even op het vocale voorplan in  Dinstant Line, Seasons en het prachtige Unsung Heroes, een wonderlijke ballade met een glansrol voor de fiddle.

In het door gitarist Robert Greer gedebiteerde American Family wordt het tempo behoorlijk opgepookt met pedalsteel. De opener, de eveneens door Greer gezongen  titelsong Lines In The Levee  heeft die stuwende ritmiek die mooi aansluit bij de thematiek, de impact van het immer wassende water na orkaan Katrina is nog lang niet vergeten., “you better run for shelter before you wash away”.

Na een lekker swingend Fireburn Road volgt het verstilde Rene, Daydream Quarantina is een fijne troubadourballade die aanleunt bij Kris Kristoffersons vroege werk. Het zijn mistroostige momenten die een schrijnende eenzaamheid uitademen, een fenomeen waarmee muzikanten die een tijdje onderweg zijn wel vaker mee geconfronteerd worden. Het zijn passages die meteen bijblijven vanaf de eerste beluistering van dit gevarieerde werkstuk dat ook uw aandacht verdient.