Op het muzikale advies van sommige vrienden kun je blind vertrouwen. Voor mij geldt dat bij Peter uit Goes. Al bijna 19 jaren weten we dondersgoed van elkaar wat we wel of niet goed vinden. Toen hij me vertelde dat ik toch echt eens moest luisteren naar de band The Vision Of Johanna uit Bergen op Zoom, toen wist ik dus bij voorbaat al dat het een goede band zou zijn. En dat klopte inderdaad. Hoewel ik zeker niet te horen kreeg wat ik had verwacht.

De muziek op hun debuutalbum Mindrunning bleek namelijk nóg origineler dan waarop ik rekende. Zeker, in zijn beschrijving had Peter het al wel over invloeden van Steely Dan en die hoor je ook absoluut. Het seventies geluid komt sowieso regelmatig naar boven, onder meer door de sound (a la Donald Fagen) van de toetsen. Toch is de muziek tegelijk compleet anders, al was het maar omdat de band een zangeres heeft. Eén die overigens ook verantwoordelijk is voor eerdergenoemde toetsen. Haar naam is Hanneke van Andel, haar stem is ronduit opmerkelijk. Ze heeft een enorm bereik, dat in de hoge regionen soms wat doet denken aan Kate Bush, soms lijkt ze regelrecht uit een gothic band te zijn gestapt.

Het album telt maar acht nummers, die bij elkaar 35 minuten duren. Dat is weinig, juist omdat het zo origineel is, wil je als luisteraar graag meer horen. Je wilt bij wijze van spreken absolute zekerheid dat het hier gaat om bewuste originaliteit en klasse en niet om toeval. Ach, alsof je bij acht goede nummers nog kunt spreken over toeval. Een paar van die nummers hier uitgelicht:

Als Time begint lijkt het in eerste instantie, na het korte piano intro, richting ska te gaan, aan het einde van het nummer hoor je klassieke invloeden. Hoe groot kan een overgang zijn?! Toch, onnatuurlijk klinkt het zeker niet. Het nummer luistert hierdoor juist als een spannend boek: één verhaal, maar opgebouwd uit meerdere hoofdstukken. De mooie rol van de gitaar wordt ook meteen al duidelijk, die blijft het hele album door prachtige invullingen geven. Enigszins dienstbaar op de achtergrond (de toetsen zijn het meest aanwezig), maar áls je ‘m hoort, dan is het wel meteen raak. En jawel hoor, af en toe – zoals op afsluiter Try – dan gaat gitarist Virgil van Gurchom ook gewoon ‘los’ met een knallende solo.

Trees In Full Leaves is zo’n track met Steely Dan invloeden. Een nummer met een enorme energie, niet alleen door de muziek maar ook door de enorme krachtige zang. Ineens begrijp ik de foto op het cd-hoesje. Wat een power! Muzikaal is dit nummer ook erg interessant, door de tempowisselingen, door de afwisselingen van de instrumenten. Je hoort de invloeden van de Nederlandse progrock. 35 jaar geleden was dit gegarandeerd een grote hit geweest.

Positive heeft een flink lange instrumentale intro, toch is het nummer lekker opzwepend. Wat hier opvalt, is dat Van Andel ook goed ingetogen kan zingen, zo begint ze namelijk. Een welkome afwisseling.

Do It Again (nee, geen cover van Steely Dan) heeft wat meer soul, is meer funky, maar net als de voorganger kent ook dit nummer de nodige wisselingen in tempo en instrumenten. En ook hier komt die enorm goede zangstem weer om de hoek kijken.

Op de titeltrack komt zo ongeveer alles bij elkaar: alle positieve punten die hierboven genoemd zijn. Het blijken kenmerken die de muziek van deze band doordacht maken, maar tegelijk erg origineel, erg eigen. Kwalificaties die daarmee zeker niet garanderen dat je ervan houdt, maar daar kom je alleen achter door het een kans te geven, door ernaar te luisteren. Vertrouw me maar, zoals ik Peter vertrouwde en luister vooral eens naar Mindrunning. Met dit debuut bewijst The Vision Of Johanna één van de meest talentvolle bands van Nederland te zijn!