Jeb Barry heeft naar verluidt al een repertoire van grofweg 4000 song bijeen gespaard als hij vanuit de heuvels van Berkshire Milltown loslaat.  Barry zelf een niet onverdienstelijk snarenman kan daarbij op de hulp rekenen van gitarist Michael O‘ Neil en percussionist Josh Pisano, gewaardeerde spilfiguren bij Pawn Shop Saints. Onder die groepsnaam tonen werkstukken als Ordinary Folks en Ride My Galaxy  het vermogen van Barry  om de duistere kantjes van de Amerikaanse samenleving in fraai songwerk te ventileren.

Weeds is de derde langspeler van Pawn Shop Saints die tijdens de pandemie periode tot stand kwam en schiet behoorlijk stevig uit de sloffen met Chelsea Off My Mind, het blijkt een naar Big Star refererend buitenbeentje bij het meer folkgetinte vervolg. “We could this but we won’t, we could stop it but we don’t”, Generation Lockdown, is een op sobere ritmische snaren akoestiek gevatte aanklacht over de talloze schietincidenten in de Amerikaanse scholen en vooral de onwil om verandering te brengen in de lakse wapenwet. Als leraar is Barry sterk betrokken bij die dramatische problematiek.

The Covid Unit stamt eveneens uit die onzekere pandemieperiode en sluit aan bij Ordinary Folks, menig personage uit die songcyclus overleefde het niet. Het treurige James is een sneer naar onverschilligheid in de egocentrische samenleving. Het prachtige Southern Drawl Of Heaven, een oudere song  die een romantische verlangen uitademt naar het Diepe Zuiden behoort samen met titeltrack Weeds en Twine, een verstilde ode aan John Prine die Barry bedacht na de met covid gerelateerde dood van die illustere troubadour, bij de hoogtepunten van deze weerom voortreffelijke langspeler.

Het onverwerkte verleden en de bittere nasleep van oorlog komt aan bod in het op de folkleest geschoeide The War en Memorial Day. All Girls break Hearts , oorspronkelijk opgenomen tijdens de opnamesessies van Ordinary Folks met prachtige fiddle partij van Amy Attias, valt hier uiteindelijk mooi op zijn plaats als afsluiter.