13 albums in 14 jaar tijd. Een productiviteit die tegenwoordig eerder uitzondering dan regel is, maar er zijn nog van die hardwerkende bandjes, die ook nog eens over voldoende inspiratie beschikken om op gezette tijden met nieuw materiaal te komen. Alleen al daarom verdienen The New Mastersounds bonuspunten.

Krap twee jaar na het zeker niet onaardige Therapy was het weer de hoogste tijd voor een nieuw album. En inmiddels is LP nummer 13 er en draagt het een enigszins misleidende titel: Made For Pleasure. Maar misschien is die titel wel bewust gekozen. Het lokt in elk geval tot het maken van allerlei flauwe grappen uit. Maar misschien is er helemaal niks mis met music for pleasure. En is die albumtitel toch niet gebaseerd op een willekeurige toevalligheid. In elk geval een goed signaal om eens onbevangen en onderuitgezakt Music For Pleasure eens te gaan beluisteren.

The New Mastersounds bewegen zich al sinds de oprichting van de band in een idioom dat bestaat uit een melange van funk, acidjazz, en (northern) soul en in de 90’s als acidjazz bestempeld zou zijn geworden. Dat acidjazz de 00’s als dominante muziekstroming het onderspit heeft gedolven, neemt niet weg dat er na die hausse nog genoeg activiteiten werden ontplooid door artiesten en bands, die gefundeerd zijn op pijlers die ooit die succesvolle stroming hebben gedragen.

The New Mastersounds hebben sinds hun oprichting ongeveer drie lustrums geleden bewezen, dat innovatie niet perse nodig is om te kunnen overleven. The New Mastersounds kozen eerder voor de strategie om datgene door te ontwikkelen waar ze steeds beter in werden: het uitventen van een sound, die gebaseerd is op tijdloze op zwarte muziek gebaseerde grooves, die tegelijkertijd wel en geen retro is. En alhoewel door de instrumentatie, productie en muzikale benadering er veel achteruit wordt gekeken, zijn The New Mastersounds nog voldoende van nu. En is dat hun USP.

Voor Made For Pleasure togen de Engelsen richting New Orleans en werd daar het nieuwe album opgenomen. New Orleans vormt voor veel funkateers toch een magnetische werking. Niet dat de muziek op Music For Pleasure nu opeens héél veel anders klinkt, hooguit klinkt het hier en daar wat zompiger, maar is het album over de hele linie een consistent en evenwichtig product. Een combinatie van vocale en instrumentale nummers passeren de revue en klinken de band op Music For Pleasure nog even levendig als altijd.

The New Mastersounds leveren met Music For Pleasure niet een echt verrassend album af, maar voor een band die al zo lang en zo degelijk muzikaal actief is, wordt voldaan aan de minimale kwaliteitseisen die je aan een band van dit kaliber mag verwachten. Een prima update van een collectief dat in dit format nog lang kan doorgaan. Zonder dat de verveling toeslaat. Ook een niet onbelangrijk gegeven.