Corona had dus ook nog zo van die prettige gevolgen. Zoals we het toch  konden lezen op de artiestenfiche van de website van Rock Werchter waar ze op dag één voor heel velen ongezien mochten optreden in The Slope. De folky balladeers van The Mary Wallopers zijn beroemd geworden door hun vanuit hun pub gestreamde thuisconcerten tijdens de lockdown. Mogelijks is het zevental intussen zelfs de aanstekelijkste Ierse feestband sinds The Dubliners en The Pogues en het moet gezegd, die stemraspen, die typisch Ierse vibrato’s her en der en de in een hels dronken tempo doorslaande banjo’s, dito violen en tinwhistle-fluitjes het klopt helemaal. Ze passen ook perfect binnen Ierland’s decennialange traditie van schuine liedjes over seks, drank en de duivel. Een nest jonge oproerkraaiers, met frontmannen en broers Charles en Andrew Hendy en hun oude schoolvriend Seán McKenna voorop, die met louter herinterpretaties van Ierse traditionals en lang gerijpte Keltische folkmuziek een dikke vinger opsteken naar het establishment. Met muziek tegelijk die de maatschappelijk donkere, aan tristesse grenzende Ierse onderstromen in zich meedraagt.

Maar neen, natuurlijk zag ik ze dus zelf niet op RW, wel driemaal helaas. Ze grepen pas m’n volle aandacht – toch geluk! – nadien, tijdens de lange eenzame autorit richting home. Toen was daar ineens hun versie van gouwe ouwe Cod Liver Oil & The Orange Juice op mijn rondjesdraaiende RW 2023-Spotify-playlist. En aldus bleek die hoogst olijke Cod Liver Oil geplukt van het titelloze, in eigen beheer uitgebrachte debuut van oktober 2022 van de band met de naam The Mary Wallopers. Echt hoor, hoogst vermakelijke stuff is dit, een bijna nostalgisch album dat alleen maar meer van dat bevat, in een hele rits van geweldig heruitgevoerde (op één na) Ierse folknummers, alle regelrechte meezingers, fraai verpakt in nieuwe aantrekkelijke arrangementen, het ene nu eens energiek en ophitsend, het andere dan weer eerder beladen droef. Een heel charmante mix meteen van de hele Ierse way of life…

https://m.youtube.com/watch?time_continue=24&v=F14dIAkXtvs&embeds_referring_euri=https%3A%2F%2Fspillmagazine.com%2F&source_ve_path=Mjg2NjY&feature=emb_logo

Zeker recht uit de kroeg komt die krachtig opzwepende opener Eileen Og, die gaat er, na zachte opstart, slaand en scanderend vandoor. Dan, mooi aansluitend, de oudste ballade op de plaat Love Will Never Conquer Me, anti-lovesong, schitterend gezongen door Seán McKenna. De Schotse uptempo drinksong Cod Liver Oil & the Orange Juice, drijvend op dat schitterend banjo-spel, benadert hier met uitmuntendheid het hoogst hilarische hitnummer van Schotse sixties-legende Hamish Imlach. Building Up and Tearing England Down gaat over het weinig benijdenswaardige lot van de 19e eeuwse Ierse spoorwegbouwers-emigranten in dienst van de Engelse spoorwegen, het is een van die verschillende songs ooit groot gemaakt door The Dubliners. In het zachtere segment hoort dan weer John O’halloran thuis, hier met enkel zangstem en bodhrán, de Ierse lijsttrommel. The Night the Gards Raided Owenys is een van die traditionele vertelsongs, gepassioneerd gezongen door Charles Hendy en de anti-oorlogssong Lots of Little Soldiers is vanzelfsprekend weer brandend actueel. Stamper Frost Is All Over van The Chieftains krijg je hier met ondersteuning van Radie Peat van Lankum, er werd zelfs een strofe aan toegevoegd om alles nog meer van deze tijd te maken. Het trage The Butcher Boy van The Clancy Brothers is The Mary Wallopers’ zachtste klaagzang van het album. Tenslotte, eenzelfde schelmachtige, rommelige The Dubliners-pubsfeer walmt nog een laatste keer uit het luchtige All for Me Grog, massa’s Guinness-pints of dan toch grogs zie je zo voor je ogen wegvloeien.

So, The Mary Wallopers do it their way. Ok, dit is dan wel niet het totaal vooruitstrevende, vernieuwende Ierse Lankum, maar toch, die positieve vibes, de humor, het vuur en de aanstekelijkheid die de The Mary Wallopers in zich hebben maken hen zo ouderwets puur en aantrekkelijk. Daarmee komen nu ook zij een dosis frisse wind te jagen doorheen de bestofte Ierse folktraditie. Een onstuimige opwindende bende is dus opgestaan, vol speelplezier en een playlist die, zoals steeds in het genre, altijd live nog veel meer rendeert… Ze hebben met hun debuut alvast een stevige acte de présence gegeven en met hun nieuwe single The Holy Ground, aanloop naar het al aangekondigd nieuw album, stomen ze gewoon vol op ditzelfde élan door. Dit feestje op hun volgende passage dus nooit meer laten voorbijgaan, Hendrik.

Inmiddels trekken ze de wereld rond. Op 8 september in Rotown Rotterdam en op 21 september in de TRIX in Antwerpen.