Het unieke Psychocandy geluid zorgt al direct voor een tweedeling binnen het The Jesus and Mary Chain kamp. Bobby Gillespie verlaat de band van de gebroeders Reid en zet de waanzinnige Primal Scream trip op. The Jesus and Mary Chain revancheert zich met het melancholische Darklands, een sfeerplaat welke een nieuw tijdperk inluidt. Primal Scream blijft het avontuur opzoeken, het jongensboek van William en Jim Reid sluit zich met Munki, waarna er plotseling na een stilte van bijna twintig jaar Damage and Joy verschijnt. Een stevige Britpop album met de nodige exploderende gitaren en overstuurde elektronica, waarbij de gastzangeressen voor de aangename afwisseling zorgen. Vervolgens blijft het weer angstvallig stil, en dan verschijnt eind november vrijwel vanuit het niets de nieuwe Jamcod single.

Met het spacende psychedelische Jamcod wanen we ons weer in 1985. De typerende The Jesus and Mary Chain sound komt dus niet zomaar uit de lucht vallen. Glasgow Eyes herpakt de vroegere jaren tachtig en benadrukt nogmaals dat Psychocandy geen gelukstreffer is maar dat er weldegelijk een doordacht verhaal achter schuilt. Als Psychocandy verschijnt sleutelt Spacemen 3 aan hun eersteling Sound of Confusion, en de sterke Jamcod song heeft veel raakvlakken met dat oorverdovend geluid, maar buiten dat gegeven houden ze ook hun eigen shoegazer erfenis volledig in leven. De pioniersrol van Spacemen 3 staat dus gelijk aan die van The Jesus and Mary Chain, en het is mooi dat ze hier onbewust of misschien juist bewust aan memoreren.

Glasgow Eyes opent met het stoere Venal Joy, een thrashende cyberpunker met de nodige space invloeden, waarmee ze de ingeslagen Jamcod weg vervolgen. Met American Born eren ze de New Yorkse Suicide helden die als rockabilly stadcowboys een antwoord op de statige Duitse krautrock beweging afleveren. Toch blijven de Schotten trouw aan hun roots en is de track gevuld met een schatkist aan nachtduistere Darklands tragiek. Na het met tribal drums versterkte intro en de poëtische Anne Clark verwijzingen in Mediterranean X Film neemt een mellow zingende Jim Reid het over. Een heerlijke old-school postpunk song met breed uitwaaiende uitspattingen. Qua zang zit het wel heel erg op het randje, maar dat vergeef ik Jim Reid.

De Discotheque stamper richt zich op het nachtelijke gothic uitgaanspubliek. De dresscode is zwart, de blik navelstarend. Silver Strings is New Romantics synthpop, Chemical Animal het duistere met drugsdampen gevulde evenbeeld. Het loodzware Pure Poor is lekker aardedonker verwarrend, ouderwets druggy zoals alleen Jim Reid en Bobby Gillespie het kunnen brengen. Bobbie Gillepsie noem ik niet voor niks, zijn spirit draagt de vroegrijpe ideeën van het debuutalbum en als je naar die periode teruggrijpt mag zijn naam zeker niet vergeten worden. De The Jesus and Mary Chain humor zit hem in The Eagles and the Beatles, waar ze I Love Rock ’n Roll van Joan Jett lenen en er juist een Rolling Stones gospelrock twist aan geven.

Laten we stellen dat het afsluitende Second of June, Girl 71 en Hey Lou Reid de beginselen van deze bastaardkinderen van Lou Reed vormen. En die kern ligt in het Velvet Underground rammelende Second of June, het hypnotiserende Hey Lou Reid en de Girl 71 seventies glamrock bubblegum. Glasgow Eyes is een serieuze terugblik welke veel verder dan de horizon reikt. De puzzelstukjes vullen de ontbrekende hiaten in en maken het allemaal passend. Zo overrompelend als op Psychocandy en Darklands klinken ze zeker niet, en dat is verder prima. Glasgow Eyes is verklaarbaar veelzijdig, een boeklezing welke ergens in de onschuldige jeugdjaren van William en Jim zijn oorsprong heeft.