×

Recensie

Alternative

23 februari 2020

The Guru Guru

Point Fingers

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Luik Records

Point Fingers The Guru Guru Alternative 3 The Guru Guru – Point Fingers Written in Music https://writteninmusic.com

Op het moment dat We Had Been Drinkin’ Bad Stuff van debuutalbum PCHEW de huiskamer knalt weet je al dat je goed zit bij deze Belgische mannen van The Guru Guru. Geef het een naam als je wilt en noem het ene heerlijke mix van noiserock en posthardcore. Het belangrijkste: er is energie en er is dissonante herrie. Ver hoef je niet te zoeken naar live videos (of eigen ervaringen, natuurlijk) om te concluderen dat het er op het podium nog een tandje energieker, harder en meer dissonant er aan toe gaat. Zo lijkt er een band geboren die al snel doorheeft waar hun sterke kanten liggen. Dat maakt natuurlijk benieuwd naar album nummertje twee.

Na een leuke intro opent Marche met erg poppy zang, die bovendien te duidelijk en helder in de mix staat. Complimenten voor de heerlijk lompe bas en drums wel, die er in noiserock-stijl op los beuken als een betonmolen. Dan is de robot-achtige mathrock van Chramer al beter en op deze meer statische manier valt ook de zang wat beter op zijn plaats. Het refrein? Dat is ene soort terugkerende monster-riff en ook nog wat leuke electronic invloeden. Ja, dit is de band in topvorm op Point Fingers.

Een aantal keer komen ze nog zo lekker lomp uit de hoek. De energieke posthardcore gekte van Skidoo valt ook in de smaak. Dit album klinkt echt op zijn best als er volop de ruimte is voor muzikaal ontsporen, dissonantie en noise. Helaas is dat niet altijd zo en duiken er heel wat vervelende refreintjes en zogenaamd aanstekelijke invloeden op die botsen met het lompere, energieke geheel. De electro-akoestische lo-fi ballad And I’m Singing Aren’t I is dan weliswaar kort, zeurderig irritant is het ook.

Zo zijn de sterke kanten van de band nog steeds ruimschots terug te vinden op Point Fingers, maar worden ze ook dikwijls verdund met gitaren die net niet gemeen genoeg klinken, te prominent aanwezige zang en catchy refreintjes. Nogmaals, die lompe sectie: niets aan doen jongens, toppie! Toch blijft de luisteraar wellicht wat teleurgesteld achter, verlangend naar meer van lompe tracks, die laten horen dat het veel beter kan.



  1. Mache
  2. Chramer
  3. Ex Alexander
  4. Know No
  5. Skidoo
  6. Delaware
  7. And I'm Singing Aren't I
  8. Origamiwise (
  9. This Knee on Ice
  10. Poverbrigade