Ze zijn ondertussen ruim vijftien jaar actief, Deslones de vanuit New Orleans opererende muzikale familie die zowat alle mogelijke stijlen die ze opsneuven in hun thuishaven zoals Allen Toussaint, Fats Domino, Jazz uit de Crescent City naast rockabillly, folk, klassieke country en blues die ze onderweg tijdens talloze omzwervingen oppikken, uiteenlopende invloeden die hun inspireren en kleuren.

We volgen het muzikale parcours van dit combo dat als een los-vast collectief ontstond in het huis van Sam Doores in Deslonde Street, nabij Holy Cross. Sinds het in 2015 uitgebrachte titelloze debuut  bundelen Doores en zanger gitarist Riley Downing  al dan niet in verschillende combinaties met de overige bandleden zoals John James Tourville die naast pedasteel, het toetsen en fiddlewerk verzorgt. Bovendien  zijn er naast de harmonische zangpartijen passages met bassist Dan Cutler, en percussionist Cameron Snyder op de voorgrond. Snyder is er ondertussen al een tijdje niet meer bij. De percussionist hield het na Ways and Means voor bekeken en zo verdween een niet onbelangrijke schakel uit het geheel. De schitterende passage vorig jaar op de zonovergoten editie van Goezot smaakte naar meer.

Op Roll It wordt de keten hersteld met Howe Pearson, een in het plaatselijke circuit actieve drummer en multi-instrumentalist. Pearson is bovendien een niet onaardig vocalist zoals in het met handclaps begeleidde I’ll Do It en het meeslepende op piano, zangerige pedalsteel en accordeon walsende Go Out Tonight.

Het is de met de jaren bestendigde samenhang en verbondenheid die de leden van dit collectief inspireerde. Zoals de titel van het vierde werkstuk al aangeeft wordt het afzonderlijke aangeleverde songwerk wordt weerom uitgesmeerd op de nieuwe langspeler en op de juiste tracks gezet door  vaste co-producer Andrija Tokic in de al even vertrouwde Bom Shelter in Nashville.

De diepe zang van Downing woedt in het prachtige Liza Hold On met prachtige harmoniezang en snerpende gitaar omringd. Take Me Back is een aanstekelijke stamper van Sam Doores die verderop de zonnige meezinger Mercury On Parade aanbrengt, Doores twijfelde even, maar na enkele aanpassingen werd de song gelukkig weerhouden.

De met zwoele achtergrondzang gelardeerde countryrocker Lies I’ve Told  eindigt met zuigend  harmonica spel en is afkomstig van Dan Cutler die eveneens een zacht op mandoline en kerkorgel wiegende Find The Ground componeerde naast de zorgeloze honkytonker Old Plank Road.

In het eveneens  op het prairiespoor dravende Grand Junction horen we naast harmonica de warme stem van Downing in de song van Tourville,  die ook Line To Go bedacht. In de staart van Roll It Out huist de titelsong in het wondermooie Drifter’s Wife en meandert op een adembenemende, vloeiende melancholische combinatie van bluesy gitaarakkorden, pedalsteel- en harmonicatonen naar de uitgang.