Het is een tijdje geleden dat The Deslondes nog iets van zich lieten horen. Het kwintet uit  New Orleans leek uiteen te vallen, Sam Doores bracht twee jaar geleden zijn lichtjes fantastische gelijknamige solodebuut uit en Riley Downing deed het evenmin slecht met Start It Over. Ondertussen zijn ze toch weer samen gekomen met songwerk dat ze voordien al uitgewerkt hadden. Studioessies in de vertrouwde Bomb Shelter in Nashville monden uit in veertien songs onder supervisie van vaste producer Andrijah Tokic.

Het werd weerom een eigenzinnige mix van old school rock’n roll en R&B en bluegrass en doorrookt met de onnavolgbare, onlosmakelijk met hun thuishaven verbonden ‘southern feel’.De ruimer gearrangeerde tracks werden met synthesizers en blazers gelardeerd en voor het eerst ondersteund met een volwaardige drumkit.

“Good to go” horen we  in de opener, het start in ieder geval bijzonder rustig met nonchalante wat luie zang en een luchtig orgeltje dat gaandeweg gezelschap krijgt van een broeierige sax en galmende gitaarriffs. Five Years Plan ontrolt zich op gelaagde  combinatie van synthesizers, toetsen en zangerig slidewerk vermengt met zangkoortjes, die uit de begindagen van The Mothers Of Invention lijken weggelopen, weliswaar in een minder experimentele maar prachtige cinematografisch context die verder rolt naar de titeltrack.

De grimmige zang van Downing en een harmonica kleuren South Dakota Wild One, een meeslepend verhaal dat zich in de prairie afspeelt. De prachtige ballade Consider Me benadert de avontuurlijke sound van The Band, dat heeft evenveel met de opbouw, instrumentatie als samenzang te maken. Howl At The Moon drijft op een verleidelijk lokfluitje en tick tack ritmiek.  Melancholie overheerst overigens niet alleen in Home Again. Een aangename Westcoast sfeer overheerst in het dromerige, op rinkelende fingerpicking wiegende Wild Eden. Bij zowat iedere song doemen flarden op  die associaties met muziek uit lang vervlogen tijden oproepen, Dunes flaneert op een psychedelisch klankbord met de echo van gitaartjes, pedalsteel  en zwoele sax.

Doores en Downing leverden verduiveld sterk solowerk af, als ze samen musiceren met hun oude kompanen bassist Dan Cutler, Cameron Snyder aan de drumkit en de pedal steelman en fiddler John James Tourville distilleren ze een unieke muzikale blend waarbij het geheel de som der delen ruimschoots overtreft.