Als je bij de Nederlandse Wikipedia The Crookes intypt, vraagt de online encyclopedie “bedoelde u The Strokes?”. Ai… nee, we zoeken niet de band die genoemd wordt als een van de belangrijkste indiebands, maar het bandje uit Sheffield dat net hun tweede plaat, Hold Fast uit heeft.

The Crookes is het bandje waarvan de zanger bij het verschijnen van het debuut direct werd vergeleken met Morrissey. Die vergelijking kan zanger George Waite mooi in z’n zak steken. Toch heeft Waite op Hold Fast een wat meer eigen geluid ontwikkeld. De vergelijking moet hem afgeschrikt hebben, er is immers al een Morrissey. Toch is bij de lage noten de paralel nog wel te trekken. Dat wil niet zeggen dat The Crookes nu een eigen geluid heeft. Oorzaak: de band uit Sheffield heeft de beproefde indieformule iets te vaak en letterlijk toegepast op hun nieuwe plaat. Opener Afterglow begint met een rommelige drumpartij, waarna zich een catchy gitaarriffje bijvoegt. Het refrein bestaat vervolgens voornamelijk uit “ooh ooh oh oh oooh”. Best leuk. De nummers die volgen hebben genoeg vaart en vrolijkheid voor indiemeisjes om hun dansmoves te showen.

Maar toch, geen enkel nummer blijft echt hangen en belangrijker nog: The Crookes heeft geen eigen geluid. Het Britse vijftal heeft iets te goed geluisterd naar Franz Ferdinand, Vampire Weekend, The Kooks en, daar zijn ze weer, The Strokes. Natuurlijk is het lastig om een eigen draai te geven aan een genre dat een beetje uitgemolken begint te raken, maar een beetje eigen smoel is niet overbodig. Deze band wil zo graag hip en indie zijn, maar daarmee word je helaas niet hip en indie. Dat blijkt, want The Crookes heeft nog geen hits gescoord zoals eerder genoemde namen. Die hadden schijt en waren daardoor indie. The Crookes wil indie zijn en heeft daardoor geen schijt. En daarom is het ‘t net niet.

Trachlisting Hold Fast:

1. Afterglow
2. Maybe In The Dark
3. Stars
4. American Girls
5. The Cooler King
6. Hold Fast
7. Sal Paradise
8. Sofie
9. Where Did Our Love Go?
10. The I Love You Bridge