Een van de meest opvallende muzikanten binnen de hedendaagse Franse jazzscene is zonder twijfel tenorsaxofonist Sylvian Rifflet. Een zichzelf immer uitdagend muzikant die net zo gemakkelijk vol de improvisatie ingaat, het werk van Stan Getz naar nieuwe hoogten duwt (het album Re Focus) als dat hij op zijn nieuwe album Troubadours op een spirituele manier de Zuid-Europese troubadours vanaf de 12de eeuw als onderwerp neemt.

Rifflet, die naast tenorsax ook nog klarinet en basklarinet speelt, nodigde voor zijn nieuwe album drummer Benjamin Flament en de Finse trompettist Verneri Pohjola, samen met de Belgische Jean-Paul Estiévenart de meest vooraanstaande Europese trompettist van dit moment, uit. Een prachtig gezelschap dat Rifflets Troubadours plannen een meesterlijke uitwerking meegeeft.

Troubadours is een conceptalbum met de Zuid-Europese troubadours vanaf de 12 eeuw als idee en een grote creativiteit en denkbeeldigheid over hoe muziek bij hun teksten zou klinken. Het gebied waar Rifflet aan refereert is vooral gesitueerd in Frankrijk (Occitanie, Languedoc, Limousin) en hij heeft in de composities met zicht op de geschiedenis muzikale stijlen aan elkaar verbonden.

Oorspronkelijke traditionele oud Europese muziek verbindt hij verrassend met muziek uit het Midden-Oosten en verrassend genoeg ook met Indiase spirituele muziek waarbij de shutribox, Indiase muziekdozen die langgerekte drone-achtige klanken voortbrengen een belangrijke rol speelt. Rifflet speelt op Troubadours ook nog harmonium die met z’n kenmerkende klank nog meer sfeer aan de composities geeft. Het is in eerste instantie welzeker vrije jazz waaruit de composities worden opgebouwd en de eerder genoemde muzikale toevoegingen vervolmaken de sound van het album.

De sfeer van Troubadours is merendeels ingetogen en de composities, vernoemd naar de vroege troubadours, proberen ze ook de sfeer van zijn manier van schrijven te verwerken. Zo stond Alberico (da Romano) bekend als rebel, werd door de paus in de ban gedaan zelfs later ter dood gebracht (achter een paard gehangen en door de straten van Treviso gesleurd). De compositie wordt gebouwd over een constant ritme waarover zowel Rifflet als Pohjola improviseren. Na (de Casteldoza) stond bekend als een blije zeer wel opgeleide vrouwelijke troubadour. De prachtige compositie klinkt geheel in stijl.

Wat Troubadours vooral zo bijzonder maakt is naast die spirituele sfeer, die steeds gedrenkt in traditie zoveel nieuwe kleuren laat horen, dat Rifflet en Pohjola hun spel naar nieuwe hoogten kunnen duwen. Wat een prachtmuzikanten zijn het toch en wat zijn ze aan elkaar gewaagd. Vol in emotie bij de melodieën die ze samen spelen dan weer scherp en avontuurlijk op eigen kracht in hun improvisaties.