Sleaford Mods
Key Markets
Mijn kennismaking met Sleaford Mods was vorig jaar, met het vorige album Divide and Exit. Maar toen hadden deze twee Engelse blokes er al een 5 tal releases opzitten. Divide kwam als een vuistslag in het gezicht. Britser kon het niet. Twee Hooligans, lo-fi beats (van het goedkoopste soort) van baslijntjes en drum doorlopende tirades die uitgespuwd worden in het platste Engelse dialect dat je maar kunt voorstellen. Beats met een punk attitude vanuit de arbeiderswijken van Nottingham. Eindelijk weer eens een opwindend album dat bleef hangen. Tot vandaag draaide ik die plaat wekelijks.
Key Markets is de opvolger en biedt natuurlijk niets nieuws. want sinds hun debuut houden Jason Williamson en Andrew Fearn zich aan een redelijk strakke formule. Dus 12 tracks met over het algemeen primaire beats en de scherpe scheldkanonnades van Williamson. De afwisseling zit ‘m in kleine nuances, wat op zich best een leuke term is om te gebruiken in de overwegend lompe muziek van dit duo. No One Bothered, klinkt als elektropunk door de snellere beats. De lome funk van Silly Me doet denken aan een vuige versie van Stereo MC’s. Williamson waagt zich hier ook eens aan een heuse poging tot zingen. Ook Rupert Trousers is een opvallende track. Beetje loom en een iets vollere sound. Op Tarantula Deadly is naast de bas en drum ook wat gitaar hoorbaar.
Maar verder is het vooral wat we al kennen van dit gezelschap. Gelukkig wel. Sleaford Mods is een absolute verademing tussen alle brave indie bandjes, singer songwriters en hiphoppers die alleen aan geld denken. Williamson en Fearn zijn van de straat. Hun vermakelijke en compromisloze sound straalt aan alle kanten rebellie, drank en drugs uit. Focking geweldig!!