Het in eigen beheer uitgebrachte Get To Know Lonesome trok de aandacht van amateurs van traditionele country uit de jaren zestig. Skinny Dyck is afkomstig uit Canada, de in Lethbridge verblijvende muzikant werkte samen met de eveneens in dat plaatsje in Alberta opererende Shaela Miller, naast zijn songwriting stelde hij zijn pedalsteel ten dienste van  die countryzangeres die als wederdienst op Dyck’s debuut figureerde. Zowat de volledige instrumentatie werd uitgevoerd samen met co-producer Evan Ushenko, eerder aan de zijde van Stagger Lee gesignaleerd en kwam grotendeels tot stand in Dyck’s huiskamer met behulp van een achtsporen recorder.

Voor de opvolger snelt de Texaanse producer Billy Horton, eerder met Charley Crockett en Theo Lawrence bedrijvig, ter hulp. Skinny’s obsessie voor de traditionele country lijkt geenszins getemperd maar hij verruimde de afgelopen jaren flink zijn muzikale horizon. Palace Waiting pendelt heen en weer tussen dat klassieke countrywerk en sobere toetsen folk.

Een bijzonder aangename combinatie, dat wordt duidelijk vanaf het op verfijnde snarengalm tippelende Hey Who’ Counting.   In On The Upswing  dat de titeltrack herbergt is perfect vintage jukeboxvoer voor de eenzame, droevige drinker in de honky tonk. Dat heeft niet alleen met de diepe baritonakkoorden en sprankelende pedalsteel te maken. Dyck heeft die unieke gesmoorde snik in zijn doorleefde zangtimbre. Die kwaliteiten klinken sterk door in TV Blue, een naar de Everly Brothers lonkend duet, of is het een overdubde zangpartij. Het klinkt in ieder geval overtuigend zoals zowat alles op dit fraaie epeetje, luister maar eens naar de onversneden countrysoul van Cutting Of All Ties. Na de melancholische slijper Ripe On The Vine,  weerom omarmt met die huilende pedalsteel, volgen nog twee bonustracks.

De enige cover, het van de onvolprezen Porter Wagoner afkomstige Be A Little Quiter, dateert uit beginjaren zeventig en de sobere versie van Dyck boet ruim een halve eeuw nauwelijks aan kracht in. Het zegt veel over de sterkte van het nummer en de uitvoerder die evenals Charley Crockett en Garrett T. Caps met zijn eigen repertoire moeiteloos aansluit bij illustere countryfolks.