Geen idee wie het bizarre idee heeft gehad om de twee acts aan elkaar te koppelen, maar in 2010 schijnt het Duits/Griekse SEA + AIR het voorprogramma geweest te zijn tijdens een Duitse show van de laatste Europese tournee van Whitney Houston. Een groter contrast is niet denkbaar. De galmende en van A tot Z voorgeprogrammeerde show van Houston enerzijds en anderzijds het ‘kleine’ tweetal dat in het geheel geen muziek voor grote arena’s maakt. Naar verluid lukte het hen wel de massa’s die op Houston stonden te wachten muisstil toe te laten horen.

Wie het album My Heart’s Sick Chord beluistert, zal van bovenstaande aanvankelijk wellicht weinig snappen. Want de semi-akoestische muziek op dit behoorlijk naar folk neigende album lijkt gemaakt voor muzikale fijnproevers, niet voor massa’s in sporthallen. Tegelijk, dat zou je ook van een act als Mumford & Sons denken en die staan ook voor de grootste zalen op hun banjo’s te tokkelen. Dus wie weet is dat juist de kracht van muziek die uit het hart komt. Die raakt mensen, of ze nu willen of niet. Enfin, SEA + AIR dus, bestaande uit de Griekse Eleni Stavros en de Duiste Daniel Benjamin. Laatstgenoemde was, begeleid door een band met daarin ook Eleni, eerst solo werkzaam en al een min of meer bekende naam binnen het gospelcircuit. Onder eigen naam kwamen al drie albums uit. Maar juist als duo (het tweetal is getrouwd) vielen alle puzzelstukjes op hun plaats en wordt de brug naar en breder publiek geslagen. Dat was de reden om als SEA + AIR te starten.

Uitgangspunt van My Heart’s Sick Chord is dat het ‘popmuziek zoals die 300 jaar geleden had kunnen klinken’ moest worden. Nu pakken dergelijke gekunstelde concepten vaak niet zo heel goed uit. Maar op My Heart’s Sick Chord is het vooral raak schieten en dat komt omdat je als luisteraar behoorlijk bij de les wordt gehouden. Het zijn met name de nummers die worden gedragen door de in de popmuziek maar weinig gebruikte klavecimbel. Een nummer als You Don’t Care About Me bijvoorbeeld. Start bij aanvang als de muzikale begeleiding van een Efteling sprookje, maar het op eerste gehoor lieflijke walsje blijkt een venijnige tekst te hebben die volledig haaks op de begeleiding staat. Een nummer als You & I is inhoudelijk en qua structuur bijna stadionrock. Maar juist door de begeleiding van die klavecimbel en de ook verder onorthodoxe muzikale invulling, is het een track waar je nog vaak op teruggrijpt. Waar het met traditioneel instrumentarium hele foute edelkitch zou zijn die puur is gericht op het in de lucht krijgen van duizenden aanstekers, raakt het hier wel tot in de hartstreek en klinkt het oprecht.

De acht en een halve minuut durende titeltrack is nog zo’n ongrijpbaar geheel. In een normale pop- en rocksetting zou je het als progrock kunnen wegzetten. Maar dat is het niet. SEA + AIR klinkt op de track als Johann Sebastian Bach geklonken zou hebben als hij begin achttiende eeuw folky psychedelica zou hebben uitgevonden. Of tenminste, je kan het je voorstellen dat het zo geklonken zou hebben. Het maakt van My Heart’s Sick Chord een bijzonder album, dat zich bij uitstek leent voor de tijd van het jaar. Ietwat donker, melancholisch en steevast goed voor een warm gevoel van binnen. Een bijzonder debuut, waar je inderdaad wel even stil van wordt.

SEA + AIR – My Heart’s Sick Chord

1. Take Me For A Ride
2. Mercy Street
3. Dirty Love
4. The Sea After A Storm
5. You Don’t Care About Me
6. Safe From Harm
7. You & I
8. Do Animals Cry?
9. The Heart Of The Rainbow
10. Yeah I Know
11. Like A Spy On The Roof
12. 1st Life
13. My Heart’s Sickest Chord