Met 4 zette Scott Walker de kroon op een serie albums die tot de mooiste in de geschiedenis van de popmuziek behoren. 4 is een album waarop alles klopt. De ambitievolle songs, aangekleed met de meest wonderschone arrangementen, gezongen door een van de allermooiste en fascinerende stemmen die de popmuziek ooit kende.

‘A man’s work is nothing but his slow trek to rediscover through the detours of art. Those two or three great and simple images in whose presence his heart first opened’ dat is de ambitieuze tekst van Albert Camus die op de binnenhoes van Scott Walkers vierde album te zien is. Dat Walker een groot denker was en hij muziek maken echt als een ambacht en kunstvorm zag waarbij jezelf moest blijven uitdagen, sluit naadloos op deze Camus tekst aan.

De tijd terugplaatsen is helaas onmogelijk maar hoe raar blijft het dat de eerste drie albums van Scott Walker een doorslaand succes waren en de vierde, niet. Het idee was om het vierde solo album onder zijn echte naam Scott Engel uit te brengen, wat dus toch niet zo’n goed idee bleek. Vrij snel daarna uitgebracht als 4 (waar de tweede en derde solo na zijn titelloze debuut 2 en 3 waren gedoopt) en de naam Scott Walker op de hoes was ‘the damage already done’. Het album werd geen succes en verviel daarna al snel uit de catalogus. Pas vele jaren later werd de plaat herontdekt en volledig erkend als een absoluut meesterwerk dat naadloos op de eerste drie meesterlijke albums aansloot.

Het blijft een fascinerende trip, die eerste vier soloalbums van Scott Walker. Een zo bizar grote muzikale groei in vier albums gevat is daarna niet meer vertoond. En waar de eerste twee albums nog veel werk van anderen kende waren het op album 3 en 4 vooral eigen songs. En wat een songs waren dat. Nou ja, voor een songschrijver die op zijn eerste twee albums al magistrale en muzikaal baanbrekende songs als Montague Terrace (In Blue) en Plastic Palace People presenteerde, kun je ook wel wat verwachten natuurlijk.

Waar 3 nog wel een drietal songs van anderen had (waaronder een tranentrekkend mooie versie van If You Go Away (de door Rod McKuen vertaalde versie van Jacques Brels Ne Me Quitte Pas) , schreef hij de songs voor 4 allemaal zelf. Misschien is dat nog wel het grote wonder van 4. Want wat een tijdloze tegelijk onvoorspelbare prachtsongs zijn het. Volstrekt origineel in opbouw en prachtig poëtisch in teksten. Ongelooflijk dat Walker zijn eerste vier albums maakte toen hij nog maar midden 20 (Scott op zijn 24^ste en 4 op zijn 26^ste) was. En wat een muzikale ontwikkeling….

The Seventh Seal, gebaseerd op de Ingmar Bergman film uit 1957 met dezelfde titel, opent het album magistraal. Wat een prachtig rijke compositie en wat een intrigerende (lange) tekst. Het wonderschone arrangement van Peter Knight (die naast Wally Stott (het alias van Angela Morley) en Keith Roberts alle wonderbaarlijk mooie arrangementen voor 4 schreef) compleet met koor en die alles vloerende stem van Walker, die op dat moment echt op de toppen van zijn zingen was. Zo’n openingssong die je gelijk weer opnieuw wilt horen maar, gegrepen door de tonen van On My Own Again je maar besluit dit niet te doen. Volledig anders dan de openingstrack maar net zo tijdloos en avontuurlijk. Onconventionele songstructuren is wat Scott vanaf zijn jonge solojaren al optimaal kenmerkte. Hij vervolmaakte deze op 3 en 4.

Hoe hemels mooi is ook het door orgel gestarte The World’s Strongest Man. Twee minuten en 19 seconden pure muzikale magie. Wat een prachtige melodie en weergaloze liefdestekst. Compleet met strijkers die gelijk je hart in schieten en met een weergaloos zingende Scott. Een ronduit magistrale liefdessong. Het machtige Angels of Ashes, weer zo’n ongelooflijk knap ‘anders’ opgebouwde song en gedragen door een wederom weelderig strijkarrangement is de aanloop naar het ruimtelijke en al net zo bijzondere Boy Child met een tekst als pure poëzie.

You’ll lose your way
A boy child rides upon your back
Take him away
Through mirrors dark and blessed with cracks
Through forgotten courtyards
Where you used to search for youth

Kant B begint het opzwepende Hero Of The War, Scotts kijk op een gemankeerd uit de oorlog teruggekeerde soldaat. Een heftig verhaal verteld door zijn moeder en gedragen door een haast lichte toon in muziek en daardoor de luisteraar volledig op het verkeerde been zettend. Het door heerlijke drums en een lopende bas gedragen The Old Man’s Back Again (Dedicated To The Neo-Stalinist Regime) heeft een soortgelijke twist. De swingende song heeft de inval van het Warschaupact in Tsjecho-Slowakije, die plaats vond tussen 20 augustus tot 20 September 1968, als tekstueel uitgangspunt. Briljante tekst wederom.

Dutchess is zo bloedmooi als tekstueel onuitlegbaar. Want wat moet je van de tekst ‘It’s your bicycle bells and you Rembrandt swells. Your children alive and still breathing. And your look of loss when you’re coming across. Makes me feel like a thief when you’re bleeding’ nu precies maken? Maar wat maakt het uit als een melodie zo hartveroverend is. Get Behind Me is dan weer full on rocking sixties met z’n heerlijke refrein met achtergrondzangeressen en oorstrelende melodische wendingen en geniale arrangement. Het prachtige, met folk en country elementen doortrokken,  Rhymes Of Goodbye sluit het album glorieus af.

Scott 4 is en blijft een buitengewoon album. Een absoluut meesterwerk dat gezien mag worden als een van de allerbeste albums uit de muziekgeschiedenis. Het blijft een magisch gegeven om Scott Walker binnen 4 soloalbums en op nog maar 26-jarige leeftijd, muzikaal en tekstueel te volledig te horen volgroeien. Scott 4 is een album om elke keer weer te draaien en over te verbazen tegelijk levenslang te koesteren.

De vierde van Scott Walker klinkt half-speed mastered vinyl mooier dan je ooit hebt gehoord zodat de majestueuze productie van John Franz (die ook Scott, 2 en 3 had gedaan) nog helderder en warmer klinkt. Uitgevoerd in een prachtige klaphoes met fraaie studio en tijdsframe foto’s is de Half Speed Mastering versie van Scott 4 degene die je nu moet hebben.