Na het prachtige album Moffou (2002) en het kleine meesterwerk M’Bemba (2005) vervolmaakt Salif Keita met La Différence zijn akoestische trilogie bij Universal Jazz. “Ik ben een zwarte man, mijn huid is wit/ik ben een witte man, mijn bloed is zwart en ik houd ervan zoals ik ben, het verschil maakt het juist mooi”, zingt Salif Keita in de fraaie titeltrack waarmee het album opent.

Als geboren albino maakt hij zich sinds 2001 met zijn eigen stichting ‘Salif Keita voor de albino’s’, sterk voor de erkenning van deze in Mali zeer verguisde groep mensen. La Différence is één van zijn meest politiek getinte albums: in Sa Ka Na maakt Salif zich sterk voor extra bewustwording bij de bescherming van de Niger met een verbale aanklacht tegen de politiek in Mali, die deze grote rivier steeds verder laat vervuilen. In het vrolijk klinkende Ekolo d’Amour wijst Salif ons haarfijn op de vele ecologische rampen die Afrika al tientallen jaren teisteren, terwijl de rest van de wereld doet alsof haar neus bloed. De warme klanken staan in dit nummer in schril contrast met de teksten. Maar naast deze duidelijke statements, die hun doel niet missen, staat La Différence voornamelijk vol schitterende muziek.

Andere hoogtepunten zijn de door Joe Henry geproduceerde nummers Papa en Folon, die net als het eveneens imponerende Seydou behoren tot het klassieke repertoire van Salif Keita. Folon, met Bill Frisell en Seb Martel op gitaar, is een emotievolle, meeslepende ballad en het nummer Papa, dat we al kennen van het gelijknamige album uit 1999 op Blue Note, is een kalere, puurdere versie van het origineel, dat juist door de sobere instrumentatie nog meer aan zeggingskracht wint.

Salif krijgt op La Différence hulp van vele muziekvrienden. Keletigui Diabaté speelt bijvoorbeeld balafon (Afrikaans instrument gemaakt van houten lamellen, gemonteerd op een houten frame dat is geconstrueerd met runder-of geitenveltouw) op Djélé, bassist Jannick Top en cellist Vincent Segal dragen bij aan de rijke sound op Gaffou en trompettist Ibrahim Maloof siert Samiga op. Met de vele, geslaagde samenwerkingsverbanden, de prima composities, de uitstekende productie en een Salif Keita in ouderwetse topvorm is La Différence een nieuw hoogtepunt in een al 28 jaar voortdurende solocarrière.