In 1990 speelde Rory twee avonden in de Town and Country-club in Londen met een set die veelal bestond uit nummers van Fresh Evidence en Defender. Live albums van Rory uit eerdere periodes van zijn muzikale bestaan, die zijn er, zoals de liefhebber wel weet, tegelijkertijd komt de latere periode niet zozeer aan bod. Een mooie trouvaille dus, deze 23 tracks die van de twee avonden zijn samengebracht.

Bepaald niet de minste band trad naast Rory aan. Terwijl hij Fresh Evidence had opgenomen met Gerry McAvoy op bas, Brendan O’Neill op drums en John Cooke op toetsen, speelde hij live naast Gerry en Brendan met Mark Feltham en Geraint Watkins. Rory tourde natuurlijk om het album te promoten, maar in vergelijking met andere jaren waren de tourdata wat verder verspreid van elkaar. Dat gaf Rory de ruimte om wat meer bij te komen van zijn inspanningen op het podium. Van de zes concerten die in december in het Verenigd Koninkrijk plaatsvonden, zijn het dus de opnamen van 28 en 29 december in Londen die dus opdoken en gemixt en gemasterd werden in de Abbey Road Studios.

Hoezeer Rory misschien meer rust nodig had tussen de concerten, zijn vuur is bepaald onverminderd en van opener Continental Op tot aan het afsluitende titelnummer gaan de band en Rory er vol in. De ritmesectie speelt meer dan solide, klinkt als een turboteam achter het toetsenspel van Geraint en het gitaarspel van Rory. Mark Feltham op de mondharmonica heeft ook alle adem nodig om in de tornado die over het podium ging mee te gaan. Dat gaat hem zeer voortreffelijk af. Hoe goed, dat laat hij horen in Don’t Start Me Talkin’, hoewel Rory het hem daar niet makkelijk maakt door in zijn solo plots het voortouw te nemen met een splijtende gitaarsolo. Even goed een uitstekende versie van de klassieker die hier ook een bruggetje vormt tussen twee nummers van Fresh Evidence, Heaven’s Gate en Kid Gloves. Deze opnames laten echt eens te meer horen hoe goed Rory live was én hoe geweldig hij band en publiek wist mee te nemen tijdens concerten. Het is toch een genot als je hier de ritmesectie volledig hoort knallen én man, man, hoe geweldig de piano. En dan steeds Rory’s gitaar die de lead neemt.

Hoor ook eens hoe heerlijk The Loop swingt en hoe zeer Mark en Rory elkaar daarin stimuleren. Mooi samenspel voor we naar het altijd geweldige Tattoo’d Lady gaan. Wat Rory toch allemaal aan emotie uit zijn gitaar wist te halen! Heerlijk intro en dan is het gáán. En fijn subtiel en toch stuwend, de bas van Gerry en daarna Rory’s solo. Een korte aankondiging over de bewondering voor Clifton Chenier en dan is het tijd voor The King Of Zydeco, de ode aan Clifton, de muzikant die Rory graag een keer had willen ontmoeten maar die helaas voor dat ooit kon, kwam te overlijden.

Na een strakke versie van Moonchild kwam de tijd voor de akoestische gitaar. En of hij zich nu stortte op Out On The Western Plain of samen met Mark Feltham op Walkin’ Blues, waarbij hij slide speelde, als je het nu beluistert in al zijn ogenschijnlijke gemak, hoe helemaal geweldig was hij dan wel niet? Subtiele klanken van Mark op de mondharmonica en het nummer stond ook gewoon als een huis. Dat wordt dan ook nog eens onderstreept door al net zo’n geweldige versie van Empire State Express, afkomstig, van Fresh Evidence. Rory kon vlekkeloos de oude blues van Son Volt verbinden met eigentijdse bluesnummers, niet zelden uit een ander laken gesneden, zoals het navolgende Shadowplay laat horen. De afwisseling tussen eigen oude nummers, oude nummers van derden en de eigen nieuwe nummers, maakten al dat de twee shows erg fijn klonken.

En als we dan bij Ghost Blues, inderdaad weer van Fresh Evidence aankomen, horen we Mark en Rory samen groovend tekeer gaan met de rest van de band alsof hun leven er vanaf hing. Fresh Evidence was het album waar Rory en de band relatief veel tijd voor hadden genomen, maar de aandacht die de nummers kregen tijdens de tour en de gedrevenheid waarmee ze werden uitgevoerd, laat zien dat het niet alleen het goed vangen van het geluid op analoge wijze was maar ook dat het album dichtbij hun hart moet hebben gelegen.

Hoe je het ook wendt of keert, ook al koos Rory ervoor om concerten met een grotere tussenpoos van elkaar plaats te laten plaatsvinden, als hij optrad, dan wist je vooraf dat je gewoon een optreden lang kon genieten van op en top blues en bluesrock gespeeld door een altijd scherpe band en, zoals tijdens de Fresh Evidence tour met ondersteuning van de bepaald niet geringe talenten van Mark Feltham. Rory was naast een klasse apart op gitaargebied ook nog eens een fijn mens die ook anderen liet stralen op het podium. All Around Man is een geweldig document van Rory tijdens zijn latere tours met een uitstekende band. Was Check Shirt Wizard al een erg fijn live album, deze release met prachtige hoes van Vincent Zara doet er gewoon nog een schepje bovenop. Rory en zijn band speelden de sterren van de hemel. Klasse live album!