Op de voorganger zocht Rober Cray een creatieve uitweg met de  Hi- Rhythm Section van het fabuleuze gelijknamige soullabel uit Memphis. De onvolprezen Boz Scaggs waagde zich eerder aan zo’n muzikaal avontuur dat eveneens onder deskundige hoede van Steve Jordan tot stand kwam. De druk bevraagde producer en sessieman maakte weerom een plaatsje vrij in  zijn uitpuilende agenda om met Cray, de vierde keer al, scheep te gaan.

Dit keer vormt de al even legendarische Capitol Studio in LA het decor. Sinds ik Cray in’85 voor de eerste keer op een podium aanschouwde ben ik hem blijven volgen en daar heb ik nooit spijt van gehad. Cray wist in een niet zelden door platvloerse bluesrock gedomineerd circuit een feilloos uitgebalanceerde mix van blues en R&B te behouden met zijn dynamisch maar beheerst snarenspel met soulvolle licks en dito zangpartijen die de genres naadloos met elkaar te verbinden.

Dat wordt meteen duidelijk vanaf de eerste gespeelde noot in Anything You Want een als ouderwetse locomotief opstomende opener. De combinatie van warme orgel groove en soepele droge baslijnen herinnert aan de begindagen en dat is geen toeval. Richard Cousins, de flamboyante basmeester van het eerste uur, is al een tijdje teruggekeerd in de band. Samen met  drummer Terence  F. Clark bouwt hij de ritmepatronen op tenminste als Jordan niet aan de drumkit zit en zich beperkt tot bijkomende percussie.

Cray zoekt en vindt aansluiting met de actuele problematiek in zijn thuisland met This Man. “Who is this man”, vraagt hij zich geërgerd af, het op funky ritmiek gescandeerde “get ‘em out” laat bitter weinig aan de verbeelding over wie het hier betreft. Een hitsig Hot huppelt verder op lekkere snarenacrobatiek, trillende blazers en schurend orgel. Even verderop treffen we de vijfde door Cray gecomponeerde bijdrage aan met To Be With You een vertrouwde slepende bluesballade op puntig gitaarspel. Bassist Cousins  voegt daar nog  het samen met Hendrix Ackle gecomponeerde A Little Less Loney aan toe.

Crays eigen werk wipt haasje over met een stel perfect geselecteerde en uitgevoerde covers. Het ooit door Bobby Bland vereeuwigde You’re The One is superieure croonerblues die Cray moeiteloos assimileert. Met een spannend vraag en antwoordspel overtuigt ook zo’n op klassieke gospelleest gemodelleerde track als Crays zang dooreen traditioneel gospelkwartet uit de fifties wordt geflankeerd in het van Don Robey afkomstige Burrrying Ground en You’ll Want Me Back een parel van  Curtis Mayfield uit de Impressions periode.  Bovendien klinken Cray en band al even comfortabel in een opzwepende boogaloo, vintage R&B van Don Gardner.

Het is echter  een cover van recentere datum die een onbetwist hoogtepunt  genereert. Promises You Can’t Keep is afkomstig van het uit ’97 daterende High Water, een aan de Fabulous Thunderbirds toegeschreven werkstuk dat Kim Wilson uitsluitend met hulp van Jordan en Danny Kortchmar assembleerde en hier met hulp van een zwoel Sita’s koortje in een gloedvolle slowburner getransformeerd wordt. Een gevarieerde langspeler van een geïnspireerd blues- en soulman.