De man uit Malmö verraste ons na de reprise van de compilatie Memento, een drieledige versie aangevuld met onuitgegeven tracks en rariteiten, met fraai werk zoals het in Italië tot stand gekomen Malmo Stoso,  Death and Love. Het recentste album van Richard Lindgren Death & Love dateert uit 2019.

De lange tussentijd besteedde de Zweed naast het bedenken van songs aan het samenstellen van een begeleidingsband. In de studio creëren drie gitaristen en een pedalsteel man, die samen met ritmesectie en toetsenspelers Grand Jubilee vormen, een donker muzikaal klankbord in langgerekte tracks die de sombere ondertoon nog accentueren.

Na het op stuiterende percussie geënte Big Fat Nothing volgt het al even pessimistisch gestemde Empire in Ruins, de opbouw van het pastorale nummer vertoont enige verwantschap met Dylans Knockin’ On Heavens Door. Argentinian Shoes speelt zich niet af in Zuid Amerika maar in Louisiana, uit de combinatie van snerpende slides, trompet en trombone welt een sloom marsritme op.

Het evenmin tot een spontane vreugdedansje uitnodigend uitnodigende Lament For A Reservoir drijft op snarentwang en contrasterend toetsenwerk van een Hammond B3 en Rhodesklavier. In No More Colors duikt naast de blazerssectie even een heldere harmonica op.

De ruim tien minuten aanslepende titelsong Grand Jubilee swingt beheerst op gitaar en basloopjes, met de sopraan klarinet en zacht grommende sax verzeilen we helemaal in een zwoele late night jazz sfeer. Het op een warme soulgroove gebouwde Walk In The Dark  sluit daar mooi bij aan.

Lindgren legt de akoestische gitaar even opzij om plaats te nemen achter de piano, met een treurige cello op de achtergrond komt de mistroostige ballade Building Rainbows dicht in de buurt van Tom Waits’ verrichtingen. In de intro horen we zo’n speeldoosje met vervolgens donkere roffels, dito baslijnen en blazers in de verte. Dit in somberte gehulde werkstuk met soms tergend traag passerende folk hoort ongetwijfeld bij het betere werk van Richard Lindgren.