Edward Elgars liederen zijn nauwelijks bekend. Ze kunnen dan ook met gemak over het hoofd gezien worden, want ze passen gezamenlijk op twee cd’tjes. Stichting het 20^ste-eeuwse lied bundelde Elgars ondergeschoven kindjes. Dit is de tweede cd. De tweeëntwintig liederen zijn typisch Brits: waardig en precies binnen de lijntjes. Opvallend is de musical-achtige inslag van de liederen; de melodieën zijn veelal eenvoudig en de pianobegeleiding maakt soms gebruik van clichéloopjes. Toch staan er ook complexere bouwwerkjes op, zoals het mijmerende ‘It isnae me’. Dit lied valt echter ten prooi aan een groot monster dat over het album waart: bombast. Vooral aan sopraan Amanda Roocroft is te horen dat ze doorgaans op het operapodium staat. Ze zingt vaak te hard, waardoor haar stem vlak wordt en het veel liederen aan de hoognodige intimiteit ontbreekt. Bariton Konrad Jarnot bezit over wat meer nuance. Beide zangers drukken het waardige, maar toch gevoelige karakter van de liederen echter geloofwaardig uit.

Reinild Mees, piano

Konrad Jarnot, bariton

Amanda Roocroft, sopraan

Deze recensie verscheen eerder in Luister 665.