Een band die uit elkaar gaat en vervolgens toch weer verder, dat kan bijna niet goed gaan. Red Snapper bewijst het tegenovergestelde. De acid-jazz-band uit London laat met Key blijken weer helemaal terug te zijn.

Dub jazz, blues, jazz. Het is lastig om Red Snapper in een genre te plaatsen. Rich Thair, David Ayers en Ali Friend maken in ieder geval electro-klinkende jazz met echte instrumenten. En dat is opmerkelijk, want Key bevat nummers waar de electronische klanken van af druipen. Chimee is daar een goed voorbeeld van: metaalklinkende tonen introduceren het nummer, waarna er zware basklanken aan worden toegevoegd. Het zou zo uit een computer kunnen komen, maar dat is dus niet het geval: een xylofoon en een contrabas doen hier het werk. En dat maakt Red Snapper fascinerend om naar te luisteren.

Red Snapper zet in 1996 voet aan de grond met het debuutalbum Prince Blimey na al drie jaar bezig te zijn. Een groot succes en tournee met The Prodigy volgen. Ook met follow-up Making Bones uit 2000 is het raak. Hierop lopen de nummers nog meer uiteen: van echte jazzsongs tot bijna-drum ‘n bass en gebruik van een MC. Maar in 2002 is het opeens afgelopen. De stekker wordt uit de band getrokken en zes jaar lang blijft het stil. Maar opeens is daar het bericht dat de bandleden weer bij elkaar komen, inclusief nieuw bandlid, saxofonist Tom Challenger. Enkele maanden later ligt daar een nieuw album: Pale Blue Dot.

Nu dus het in totaal zevende album, genaamd Key. Ook hier blaast Challenger weer mee, wat een fijne toevoeging is. De voor Red Snapper kenmerkende diepe bas doet weer prima zijn werk op de achtergrond en zorgt soms voor het mysterieuze extraatje in de nummers. Loveboat is een vreemde eend in de bijt. Waar de drumpartij in andere nummers subtiel is, hakt die nu keihard door het nummer heen. Het gebruik van de harde gitaren maakt dat Loveboat aan doet als een rocknummer uit de jaren ’90.

Waar Making Bones nog een soort van bij elkaar geraapt zooitje was, klonk Pale Blue Dot al wat meer als een eenheid. Key doet daar nog een schepje bovenop. Red Snapper laat met deze plaat wederom zien dat zes jaar radiostilte goed heeft gedaan.