Nadat in 2013 Hobo Rocket was uitgebracht komen de mannen van het Australische Pond brengen met Man, It Feels Like Space Again,  alweer hun 6^e album, uit. Pond, een spin off van Tame Impala, brengt met dit album heerlijke wereldvreemde “ready for take off for a trip to Pluto” psychedelische en buitenaardse fuzzy geluidseffecten.

Het album ondergaat nogal wat tempowisselingen.  Met opener Waiting Around Voor Grace wordt de ruimtereis in gang gezet. Een  schelle zang met daarna de nerveuze groove van Elvis Flaming Star welk doet denken aan een Bowie met disco. Dan verschuift het tempo weer naar het prog toegankelijke Holding For You met daarna de onstuitbare spacefunk van Zond. Het album komt hiermee in een aanvankelijke groove met een golf van krachtige en elektronica met spacy wah-wah en disco ritmes. Daarnaast is Sitting Up Your Crane een iets kwetsbaardere track  welk aan het eind in receptieve draaisoud vervalt waar je je zelf verliest. Om in Medicine Hat verder gebruik te maken van synths en sprankelende gitaar om een stroef draderig en stroperig maar meeslepend geluid te creëren. Na het 8 minuten, steeds van stijl veranderende, durende het titelnummer  Man, It Feels Like Space again wordt een ieder geacht om de Voyager te verlaten.

Dit 6^e album in een tijdsbestek van 7 jaar  leidt tot een combinatie van trippy percussie en soms creepy aandoende meervoudige zang met daarbij George Clinton en Parliament achtige spacefunk invloeden die leiden tot verdere wereldvervreemding.  Het album toont een vergelijking met  The Flaming Lips, gecombineerd met mid-jaren ’70 Lennon, Todd Rundgren, en een willekeurig aantal andere ruimte-ontdekkingsreizigers.Het moge duidelijk zijn dat Pond met Man, It Feels like Space Again weer een wereldvreemd, maar goed album heeft afgeleverd. Alleen het artwork van het album al. This feels like space again, Men…