Weerbarstig en vol avontuur, zo is de muziek van Pentadox het best te omschrijven. Waar ze met hun eerste project Between vol op de saxofoon inzetten met gastbijdragen van Bo van der Werf en Guillaume Orti, is dat op hun nieuwe album Fragments of Expansion verschoven naar een meer elektronische-akoestische vorm.

De basis van de band, met Bram de Looze (piano), Sylvian Debaisieuz (sax) en Samuel Ber (drums) werd voor deze nieuwe band set-up uitgebreid met het Amerikaanse trio muzikanten Nick Dunston (contrabas), Weston Olencki (elektronica, trombone) en Lester St. Louis (cello). Muzikanten die net zo als de basismuzikanten van Pentadox vol voor het muzikaal avontuur en de improvisatie gaan.

Fragments of Expansion zegt als titel daarin genoeg. Het is een album vol composities en flarden van composities waar naar nieuwe geluiden en klanken wordt gezocht, waar tegelijkertijd nieuwe structuren voor composities worden gezocht. En of je het nu onder hedendaags klassiek (eigentijds), avant-garde of geïmproviseerde muziek wilt scharen, elke genreverwijzing heeft eigenlijk weinig zin.

Het is zo’n album waarop zo ontzettend veel gebeurt dat er wel even goed voor moet gaan zitten. Je hebt echt je volle concentratie er wel bij nodig. Juist dan hoor je niet alleen het grote vakmanschap van de jonge muzikanten maar ook alle lagen die ze in hun composities/improvisatie aanbrengen die je op het eerste gehoor niet hoort. Elektronica, dan weer subtiel dan weer volledig overstuurd, vermengd met akoestische instrumenten, dan weer ingetogen en warm dan weer dwars en weerbarstig.

Fragments of Expansion is een zeer vrij album waarbij de groep muzikanten elkaar constant blijft uitdagen. Soms verwarren de verontrustende klanken, dan weer verstilt het met alleen contrabas en electronics om vervolgens weer in  samenspel terug te komen. Maar dat alles nooit voor lang. De muzikanten laten de stukken steeds mooi dan weer spannend verspringen naar nieuwe sferen en klanken.

Pentadox in deze formatie is een wel zeer bijzonder collectief. De mannen trekken met elkaar een nieuw muzikaal spoor dat alle kanten opschiet. Is dit vrije improvisatie tot compositie verwerkt of juist andersom? De vrije interactie tussen de muzikanten maakt Fragments of Expansion een net zo interessant als ondoorgrondelijk album. Maar daardoor ook een ultiem intrigerende beluistering.