Na het vertrek van zanger Jim Lindberg was de toekomst van Pennywise instabiel geworden. Toch gaf de band al snel aan door te willen gaan, ondanks het vertrek van hun frontman. Daar zullen vele fans wel van gedacht hebben dat het niet meer goed zou komen met deze Californiërs. Maar als we All Or Nothing hebben afgeluisterd, weten we 1 ding zeker. De angst is voor niets geweest.

Nieuwkomer Zoli Toglas (ex Iginite) blijkt een zeer waardig opvolger en het hele album is op en top Pennywise. De stuiterriffs, de meezingrefreinen en de politiek geladen teksten. Zoli heeft een wat andere stijl dan zijn voorganger, maar het past allemaal wel bij de songs. Sterker nog, de band heeft de gelegenheid niet aangepakt om een stijlwijziging aan te brengen. Alle songs hadden ook zo op voorgaande albums kunnen verschijnen.

De titeltrack geeft het startschot voor 12 razendsnelle, melodieuze en strak uitgevoerde Pennywise blauwdrukken. Het lijkt of Zoli het heilige vuur weer heeft aangwakkerd voor zijn kersverse bandleden, want de band verkeerd in bloedvorm. Blijkbaar hebben ze zich met passie en vol vuur gestort op het schrijven van sterke Pennywise liedjes vol meezingrefreinen, whoohooohoo koortjes en strakke riffs. Het is een verdere perfectie van hun geluid geworden. Een veilige keuze, maar met zo’n uitvoering zal je daar weinigen over horen klagen