Obituary brengt hun 10e album uit zonder album titel. Meestal impliceert een dergelijke keuze een grote stijlwijziging. Gelukkig is daar bij Obituary geen sprake van. Ook op dit titelloze album grossieren de mannen in zompige old school deathmetal. Al 35 jaar staan deze deathmetal pioniers aan de top van het genre. Hun vorige album, Inked In Blood heeft een permanente positie op mijn ipod. Ik kan niet anders zeggen dan dat dit echt een meesterwerk was en na al die jaren is dat waanzinnig knap. Er is ook geen band die ik de laatste 4 jaar zo veel live heb gezien en die me niet één keer is tegengevallen.

Obituary klokt amper de 30 minuten is van begin tot eind een nekkenbreker. Brave en Sentence Day zijn supersnelle krakers met een aantal hele vette solo’s. Vooral op Sentence Day komen Trevor Peres en Allen West verrassend melodieus uit de hoek. Klassieke Obituary stijl metal verpakt in een magnifieke productie. Met Lesson In Vengeance wordt het tempo wat terug geschroefd naar groovend midtempo. End It now begint met is ook midtempo maar wel met beukende dubbelbas drum. Dit nummer hakt er ook echt in. De eerste tempo wisseling zet het refrein in wat nog een tikkelde logger en zwaarder is. It Lives heeft een beetje een Celtic Frost geluid, inclusief een “Oehh”  in Tom Warrior stijl van John Tardy. De snelheid van de eerste songs komt niet meer terug, In plaats daarvan hakken en zagen ze zich door midtempo groove machines heen

Misschien niet zo’n enorme klap in het gezicht als Inked In Blood, maar ik weet zeker dat Obituary  niet snel uit mijn speellijst zal verdwijnen.