Gary Moore herinneren we ons vooral als bluesgitarist, Ritchie Blackmore is tegenwoordig vooral onderweg als minstreel met hang naar de Renaissance, maar beiden hebben een groot deel van hun CV gevuld met rockmuziek. De stap zetten van de wereld waar je uitkomt naar een nieuwe, dat geldt ook voor Paul Scheepmaker. Weliswaar was zijn wereld er niet een van scheurende riffs, hij speelde, na zijn klassieke conservatoriumopleiding, mee als sessiegitarist bij George Baker, Annie Schilder en Piet Veerman. Paul is de drijvende kracht en componist achter O Fino Da Bossa. Met het debuut waar hij zes jaar aan gewerkt heeft, neemt ook hij afstand van de scene waar ook hij stevig in geworteld was.

Na Rede Da Varanda klinkt alsof de wereld van de bossa nova altijd de zijne is geweest. Natuurlijk, ontspannen en vooral ook warm. Een ontdekkingsreis voor de luisteraar die eigenlijk ook een ontdekkingsreis was voor Paul als gitarist. Hij beoogde het schrijven van een aantal bossa nova nummers als uitstapje tussendoor om daarna verder te gaan met rock. Terwijl hij met die paar nummers bezig was, overkwam hem dat de ideeën bleven stromen. Van wat oorspronkelijk bedacht was als tussendoortje, realiseerde hij zich dat de muziek beter tot zijn recht zou komen met echte muzikanten en voor hij het wist, had hij een heel gezelschap verzameld dat zich op zijn muziek kon storten.

Hoewel er veel tijd en werk in het project is gaan zitten, is aan het album te horen dat alle muzikanten en zangeressen zich met veel inzet en spelplezier van hun taak kweten. De bossa nova op het album is met passie gebracht. Of het nu gaat om de blazers, de percussionisten of de zang. Het plezier straalt er vanaf. Mooi in alle nummers is de subtiele begeleiding die Paul aan de nummers toevoegt. Zoals de al eerder genoemde Ritchie Blackmore steeds zijn eigen kenmerkende stempel drukt op de muziek van Blackmore’s Night, zo is het hier de gitaar van Paul die, zonder te overheersen, de muziek uiterst herkenbaar maakt.

Eigen nummers, zelf geschreven in het Portguees, zelf geproduceerd en uitgegeven. Dat is al een prestatie op zich. Maar boven alles is het een album dat gehoord, beter, beluisterd mag worden. Een prachtig staaltje van plattelands bossa nova die je uitnodigt mee te reizen naar de sferen van Brazilië en je door de muziek te laten bedwelmen.