Op haar nieuwe album Mounqaliba (‘zich bevindend in een staat van omkering’) vervolgt de in Bussel geboren zangeres Natacha Atlas de ingezette koers op haar vorige, succesvolle album Ana Hina uit 2008. Met een Engelse moeder, een vader uit Egypte en grootouders met zowel Palestijnse, Marokkaans, Griekse en Turkse wortels, is het niet zo vreemd dat Natacha de dualiteit tussen Oosterse en Westerse elementen op ieder album duidelijk laat terugkeren.

Haar nog altijd overtuigende een meeslepende zang krijgt op Mounqaliba ondersteuning van een twintigkoppig Turks ensemble en een kamerorkest. Op piano wordt ze prachtig begeleid door Zoe Rahman, die de diverse klankkleuren met haar spel uitstekend aanvult. Met voornamelijk in klassiek Arabisch geschreven songs, voorzien van zowel Westerse klassieke strijkinstrumenten (cello, viool) en traditionele Arabische instrumenten (ney, qanun), hoopt Natacha Atlas een omkering in de maatschappij te realiseren, een verandering in het politieke en geloofssysteem plus een terugkeer van materialisme naar spiritualiteit.

 De twaalf nummers, sommigen voorafgegaan door een interlude, putten uit diverse bronnen, waarvan Nick Drake (bewerking van zijn nummer River Man) en Françoise Hardy (een bijzonder fraaie bewerking van La Nuit Est Sur La Ville) het meest in het oog springen. Mounqaliba is echter geen makkelijke luisterplaat: door de vaak Engelstalige gesproken interludes wordt regelmatig de vaart uit het album gehaald of van sfeerbeeld veranderd, waardoor je als luisteraar bij de les moet blijven om het album op waarde te kunnen schatten. Er valt namelijk genoeg te genieten, met het in Istanbul opgenomen huwelijkslied Taalet en het spannend opgebouwde en met samenzang doorspekte Makaan als twee absolute hoogtepunten.

Natacha Atlas is binnenkort live te bewonderen in de Benelux:
13 november: Zuiderpershuis, Antwerpen
18 november: Oosterpoort, Groningen
25 november: Lantaren Venster, Rotterdam
27 november: Melkweg, Amsterdam