Het is knap dat je na bijna 30 jaar en 14 albums nog steeds relevante cd’s weet af te leveren, die menig andere band volledig weg blazen.  De ongekroonde koningen van de grindcore klinken op Utilitarian nog steeds woedend en hakken er genadeloos op los. Geen greintje vermoeidheid of gemakzucht te vinden in de 18 doordachte fragmentatiebommen die ze achteloos op ons luisteraars laten neerkomen.

Circumspect is een spannende, trage instrumentale opener die beïnvloed lijkt door jaren 80 new wave en een donkere, onheilspellende sfeer oproept. Met Errors In The Signals staat de band gelijk in vuur en vlam. Een ziedende Marc Greenway brult over messcherpe grindcore en deathmetal riffs, onderbroken door halsbrekende breaks en voortgestuwd door ongehoord snelle blastbeats. In Everyday Pox komt John Zorn meeblazen, wat voor een lekker avantgarde sound zorgt. Chaotisch, vreemd, maar ontzettend goed gedaan. De tweede verrassing komt van gitarist Mitch Harris die de achtergrond vocalen voor zijn rekening neemt. Dat doet hij voor de eerste keer op dit album in The Wolf I Feed en trekt daarmee het geluid helemaal open. Het geeft een soort mystieke sfeer mee. Dit truckje wordt meerdere malen uitgevoerd en iedere keer heeft dat een enorme meerwaarde. Het maakt de nummers diverser en geeft ze meer diepte. Het zijn deze elementen waarmee de band haar extreme muziek iedere keer weer nieuwe wegen in laat slaan.

Daartegenover staan natuurlijk ook songs als Think Tank Trail, waarin de waanzinnige snelle drumpatronen van Danny Herrara de hoofdrol hebben. Deathmetal aanslagen die met precisie worden uitgevoerd. Hoe dan ook, Utilitarian bewijst dat Napalm Death hun toppositie niet voor lief neemt en iedere keer er naar streeft een monumentaal album af te leveren.