Het Londense Mount Kimbie maakte in 2009 en 2010 indruk met een paar prima ep’s en een dito debuutalbum (Crooks & Lovers). De gedurfde elektronica van Dominic Maker en Kai Campos viel ook hier in de smaak en een plek op het eerste Pitch Festival was in 2011 de beloning. Onlangs verscheen Cold Spring Fault Less Youth en speelde Mount Kimbie op Glastonbury. In een tent, voor een man of honderd, dat dan weer wel.

Deze tweede langspeler – het debuut op WARP – boeit en verleidt maar laat hier en daar ook wat te wensen over. Prikkelend is de muziek van Mount Kimbie echter wederom. Inspiratie lijkt te komen van dubstep, Detroit en Chicago techno, indierock, postrock, avant-garde en ambient. In de handen van Mount Kimbie worden deze invloeden tot een bevreemdend mengsel omgevormd, een soort muzikale sluimertoestand die slechts bij vlagen expliciet wordt en in de buurt van clubmuziek komt. Dit laatste geldt voor het vocale Made To Stray, een verfijnde uptempo track met een zanglijn – ver in de mix – die aan de oude New Order doet denken.

De meningen over de vocale bijdragen van King Krule liepen nogal uiteen in de media. Hij is geen rapper maar ook geen zanger. In combinatie met de wat unheimische muziek en thematiek van You Took Your Time weet hij in ieder geval te intrigeren. Toch heeft Mount Kimbie hem niet echt nodig, zoals bijvoorbeeld blijkt uit de opener Home Recording waar de heren zelf weer de vocalen voor hun rekening nemen. Een opvallende opener; wat houterig maar tegelijkertijd een warme, prikkelende instap in het universum van Mount Kimbie anno 2013. Break Well ontwikkelt zich van ambient van het zuiverste water tot een soort diepe indie. Een soortgelijk label kun je plakken op So Many Times, So Many Ways, een van de hoogtepunten op Glastonbury; een prachtige, dragende baslijn in een warme setting. Indie meets ambient techno? Deze fraaie track komt in ieder geval fijn binnen en vraagt om een paar liefdevolle remixen die het geheel de dansvloer op kunnen trekken.

Elders op de plaat houdt Mount Kimbie het allemaal vager dan wel confronterender, zoals het een goede WARP-act betaamt. Op Lie Near worden we geconfronteerd met geesten uit het Detroit (en WARP-)verleden, zonder dat je nu echt je vinger op de muziek kunt leggen. Ook Slow roept allerlei vage associaties op met uiteenlopende house- en techno-acts van een jaar of 20 geleden. De golvende backdrop, in combinatie met het funky orgel en de straffe beat, is echter toch vooral Mount Kimbie.

Bij het beluisteren van Cold Spring Fault Less Youth wordt de potentie van de groep bij vlagen erg duidelijk. Er gebeuren dan hele bijzondere dingen. De band deelt echter nog onvoldoende voltreffers uit om honderd procent te overtuigen. Een album lang excelleren is natuurlijk ook voor maar weinigen weggelegd. Vandaar ook dat binnen de elektronische muziek het regelmatig de ep’s zijn die het meest beklijven. Eén ding is echter volkomen duidelijk: Mount Kimbie maakt eigenzinnige, vaak opwindende muziek en is een groep om te blijven volgen.