De Amerikaanse band Moon Duo kun je zo langzamerhand echt stijlvast noemen. Neem wat psychedelische gitaar, aan krautrock herinnerende keyboards, de stug doorhakkende ritmes van drummer John Jeffrey en licht slaperige samenzang tussen Ripley Johnson en Sanae Yamada. Dat is de formule die telkens weer terugkomt. Wel kent elke plaat een aantal momentjes waarop het gaspedaal wordt ingetrapt, met lawaaiige keyboards en plotselinge gitaarfeedback die opduikt. Het zijn die momentjes dat een album kan redden van dreigende saaiheid. Ze krijgen het toch telkens weer voor elkaar om precies die goede balans te houden tussen slaperigheid en fellere psychedelica. Een formule, ja, maar ene formule die al jaren goed werkt. Waarom dan iets veranderen?

Alleen is dat precies wat ze op Stars Are the Light wel doen, veranderen. Al bij opener Flying krijgen we zomerse funk te horen en het titelnummer herinnert met zijn futuristische synths en pompende beat aan disco. Fall (in Your Love) combineert vervolgens diezelfde funk en disco met dub en een vleugje woestijnrock. Het aan Spacemen 3 herinnerende Eye 2 Eye klinkt nog het meest als de band die we op vorige albums hoorden, maar ook die track is dansbaar en swingend.

Zo vernieuwt Moon Duo zichzelf hier, zonder het eigen geluid uit het oog te verliezen. De krautrock, de psychedelica, slaperige samenzang – het is er allemaal, maar nu gestoken in een disco/funk jasje en een vrolijkere, dansbare sfeer. Leuk. Kritiekpuntje is dat ze deze keer wel vergeten het gaspedaal in te drukken, zodat het ‘saai worden’ van hun muziek nog steeds op de loer ligt. Dat oversturen: de keyboard noise en feedbackende gitaren zijn wel nodig bij Moon Duo om je echt bij de les te houden. Afijn, dit album duurt nog geen 40 minuten, kort genoeg om het interessant te houden. Koppel dat aan de nieuw gevonden frisheid en het resultaat is gewoon een lekker zomers album.