“I’m a royal traveller, my Life a long played song”, lezen we op het platenhoesje, het zijn fragmenten  uit de titelsong van  Royal Traveller, de vierde langspeler van Missy Raines. De uit West Virginia afkomstige bassiste geniet in bluegrasskringen  een ongenaakbare status. Sinds ze haar eerste stappen in het progressieve bluegrasscombo Cloud Valley zette en een duo vormde met Jim Hurst, flankeren haar soepel balancerende basakkoorden Claire Lynch, The Brother Boys en het meer experimentele The New Hip en duiken bovendien in talloze sessies met andere muzikanten op. Raines werkte nauw samen met Alison Brown. Die verzorgt de productie en de banjo virtuoze is alomtegenwoordig. op de meer eclectische muzikale trip. Raines manifesteert zich daarbij naast een inventief interpretator als volwaardig singer-songwriter.

In Allegheny Town worden herinneringen opgehaald aan de streek waar ze opgroeide, de natuurlijke organische snarenpicking van Brown en de fiddle van Stuart Duncan ondersteunen samen met harmoniezang van Claire Lynch de weemoedige ballade. De titelsong beschrijft het leven van een muzikante, de koffers staan altijd klaar voor een niet zelden eenzame reis, Raines putte inspiratie uit een rit in een sneeuwstorm. Twangende gitaarakkoorden creëren een bijzondere, wat dreigende sfeer. Ed Snodderly wordt als co-auteur vermeld en zorgt samen met Eugene Wolf  voor de harmonische zang, een fijne herinnering aan de periode bij The Brother Boys.

Van Dillon O’Brians (Celtic Tenors) Fearless Love herinneren we vooral Bonnie Raitt’s interpretatie. De ptachtige song wordt hier gepresenteerd in een teder duet met Tim O’ Brien, zijn bouzouki krijgt gezelschap van galmende lapsteeltonen van Dan Dugmore. Er is uiteraard plaats voor een frivool dameskransje, naast Alison Brown zijn bevriende bluegrass dames Molly Tuttle, Sierra Hull en Becky Butler van de partij in Swept Away.

Free World van Kate Campbell wordt door fiddle en clawhammer banjo  begeleidt terwijl dat essentiële instrument in Ola Bella Reeds klaagzang I’ve Endured hier vervangen wordt door symfonisch fiddletonen. In Robbie Fulks ode Goodbye Virginia komt Trent Wagler even langs en na het door Raines gecomponeerde So Good wordt knap afgesloten met een speels bassisten onderonsje. In A.P. Carters Darlin Pal(s)of Mine figureren, Todd Philips en Mike Bub, notoire collega’s van Raines op de grote baskist. Met deze eclectische georiënteerde muzikale trip manifesteert Raines zich naast geïnspireerd en inventief interpretator als volwaardig singer-songwriter.