Minny Pops
Stockholm_1974
In 1985 verscheen 4th Floor, tot voor kort de laatste langspeler van Minny Pops, de groep die vanaf 1979 flink opzien had gebaard – ook internationaal – met uiteenlopende, gedurfde albums en een reeks prikkelende singles. Platen waar je allerlei termen tegenaan kon gooien: no wave, muzikaal radicalisme, new muzak, mentale muziek, postpunk, darkwave, avant-garde, theatermuziek, synthwave en meer … Beter blijft het echter om het classificeren achterwege te laten en je gewoon te laven aan de verfrissende, ontregelende en stemmige klanken van de band die nu dus eindelijk weer terug is met een nieuw album.
In het recentere verleden dook Minny Pops nog wel een aantal keer op aan het releasefront, maar dat was dus niet met een nieuw studioalbum. In 2012 was er de liveregistratie uit 1981, opgenomen in de Melkweg (Standstill to Motion), alsmede de single Waiting for This to Happen / Glistering. 2012 was sowieso het jaar van de terugkeer naar de Nederlandse experimentele muziek van begin jaren tachtig, oftewel Ultra. Er was toen namelijk ook het evenement ULTRA2012-EINDE in de Melkweg, waar Minny Pops zich roerde, naast tijdgenoten als The Tapes en Plus Instruments.
Deze zomer is er dan Stockholm_1974, het eerste van vier(!) albums die we tussen 2024 en 2027 mogen begroeten. Al deze albums zijn ‘conceptalbums’. Tevens zijn ze gebaseerd op cijfers. Deze eerste plaat bevat 6 nummers. Nummers van 6.00 minuten, 6.06 of 6.16. Oftewel: ruim 36 minuten nieuwe muziek van Minny Pops. De plaat is geïnspireerd door ‘hostage-turned-bankrobber’ Patty Hearst. De vrouw die van slachtoffer dader werd en de belichaming was van de term ‘Stockholm syndroom’.
Minny Pops lanceerde de afgelopen periode al zwart-wit-video’s met daarin het vertrouwde boegbeeld/gezicht van de band Wally van Middendorp in evenzo vertrouwd originele settings. Patty lijkt de signature track waarin het idee achter de plaat wordt neergezet temidden van dikke drums, saxofoon, keyboard en afgemeten, scherpe gitaren. ‘Patty, Patty, are you awake?’. Van Middendorps stem kronkelt, meandert en bedwelmt als vanouds. De straffe punky track 1234 Satisfy draait om onmiddellijke bevrediging, het vervullen van je verlangens en het verbinden met je dierbaren. Mooi, die verbeten stemmen van Mark Ritsema en Louise Woodcock die de song blijven injecteren: ‘Satisfy!’
Dad Dog valt op door meerdere elementen: Van Middendorp geeft een even bevreemdend als empatisch inkijkje in zijn familiegeschiedenis. De trompetten die opduiken zijn verrassend. Inspiratie kwam niet alleen van vader Van Middendorp en diens liefde voor honden, ook de films Amores Perros en Dogman waren voedingsbodems van dit bijzondere werk.
Hoewel Stockholm_1974 onmiskenbaar Minny Pops is, klinkt de band toch weer anders dan in het verleden en dat komt niet alleen door de trompetten van Dad Dog. Klanken van rietblazers en banjo, in combinatie met bezwerende vocalen en rollende drums, maken van Spectrum SQ een origineel luisteravontuur. Stay Awake opent lichtelijk panisch met strakke zaag-gitaar maar verzwaart en vertraagt hierna. Dubbelgelaagd saxwerk, spanning in slow motion en climaxen als heipalenvuur volgen.
Het donkere, zware, koortsige en multi-vocale Last Train houdt de spanning er flink op. ‘We will meet again …’ Inderdaad, we kunnen de komende drie jaar nog flink wat nieuw werk van Minny Pops verwachten. Voeg daarbij het onlangs verschenen overzicht From Punk To Ultra: The Plurex Story, uitgekomen op het Amerikaanse label Modern Harmonic, en je kunt stellen dat na 2012 ook 2024 een jaar is waarin Minny Pops en hun tijdgenoten en geestverwanten weer mooi in beeld zijn. En dat stemt tevreden.
