De drijvende kracht achter The Migrant is Bjarke Bendtsen. Deze productieve Deen – Flood is alweer het vierde album sinds 2010 – werkt vanuit Kopenhagen en Austin en is vooral in Duitsland veel te zien op de podia. Zelf noemt hij de muziek op Flood ‘psychedelic travel songs’. Dat klinkt op zich niet verkeerd. Je zou de muziek echter ook als indiefolkpop kunnen omschrijven. Flood staat vol met prettige, heldere songs die door Bendtsens gevoelige, soms hoge, zang en de sprankelende, veelal akoestische, gitaren een absolute meerwaarde krijgen.

The Fixer is het eerste hoogtepunt op Flood; stevige, warmbloedige en akoestisch getinte jengelpop die na ruim twee minuten een lekkere zwieper krijgt naar hogere sferen. Belly Of A Man is wat melodieuzer dan het openingstrio en laat meeslepende zanglijnen en een lekker fuzzy gitaartje horen. Het zorgt voor de juiste afwisseling, alhoewel er op de voorgaande tien minuten niet veel viel aan te merken. Via het slepende Silence, een van de vier tracks waar Bendtsen een video bij liet maken, komen we bij het pittige, lekker losjes gedrumde Water. Opvallend zijn de eigenwijze frasering van Bendtsen en de pittige gitaarsound; Water is de climax van het album.

Hoewel The Migrant hier en daar wat tracks laat horen die een sterke melodie of ander aanknopingspunt ontberen is Flood toch een uiterst genietbaar album dat soms doet denken aan het werk van Midlake, Fleet Foxes en diverse Amerikaanse singer-songwriters uit de vroege jaren zeventig. Bjarke Bendtsen zelf heeft een stemgeluid dat niet zo ver af ligt van dat van Thom Yorke en Jeff Buckley. Vooral op het theatrale, dramatische Haunted en het hierop volgende Tiger komt dit naar voren. Het afsluitende Row Row, met zijn Americana-invloeden, is de fraaie en filmische afsluiter van dit sterke vierde album van The Migrant.