Na de opname van de legendarische demo No Life Till Leather en voor de opname van het memorabele debuutalbum Kill ‘Em All werd gitarist Dave Mustaine wegens alcoholproblemen uit Metallica getrapt en vervangen door de bij Exodus weggeplukte Kirk Hammett. Hammett speelde de door Mustaine bedachte razendsnelle, hakkende riffs en flitsende solo’s noot voor noot na. Dave Mustaine zwoer wraak en zei zich te revancheren met een band die nog harder en sneller was. In 1985 debuteerde Megadeth met Killing Is My Business… And Business Is Good.

Net als op Kill ‘Em All bevat het debuut van Megadeth hakkende riffs en gierende solo’s die in de hoogste versnelling worden uitgevoerd. Megadeth had destijds getekend bij Combat Records en slechts een klein budget beschikbaar. De productie was daardoor niet van topkwaliteit. Voeg daarbij de matige zang van Mustaine en een recept voor een mislukking lijkt geboren. Dat was het niet omdat Mustaine geweldige nummers kan schrijven. De kwaliteit van de composities en de strakke, agressieve uitvoering maken ook van Killing Is My Business… een semi-klassieker. Last Rites opent het album nog rustig, maar daarna barst het riff-feest los. Loved To Deth is razendsnelle thrash met die typische hakkende riffs. Het titelnummer gaat op dezelfde voet verder. Skull Beneath The Skin is een van de beste Mustaine composities en is ook een kwart eeuw later nog steeds erg goed. Rattlehead gaat over een figuur die later de mascotte van de band zou worden en op vrijwel elk hoesontwerp zou opduiken (net als zombie Eddie bij Iron Maiden).  Merkwaardig genoeg ontbreekt These Boots, een cover van Nancy Sinatra. Op een eerdere remaster werd die versie nogal ontsierd door irritante piepjes.  Ditmaal is blijkbaar gekozen om dat nummer weg te laten in plaats van op zoek te gaan naar het origineel. Chosen Ones blijkt de opmaat tot het zeer goede Looking Down The Cross. Het album wordt afgesloten met Mechanix, een nummer van de Metallica demo dat op Kill ‘Em All is omgedoop tot The Four Horsemen. De versie van Megadeth is zoals Mustaine had toegezegd sneller en agressiever dan die van Metallica.

Killing Is My Business was een hit in de metal underground scene maar zorgde niet voor de doorbraak. Dat deed opvolger Peace Sells… But Who’s Buying wel. Sinds 1986 is Megadeth een vaste waarde in het thrash genre en worden ze met Metallica, Slayer en Anthrax gerekend tot de Big Four. Mustaine is door de jaren heen beter (lees: minder slecht) gaan zingen. Terugluisterend naar het debuut moeten we erkennen dat de zang destijds niet best was en dat is nog eufemistisch uitgedrukt. Bij concerten speelt Megadeth vrijwel nooit meer nummers van het debuut. Dat is jammer want Looking Down The Cross en Skull Beneath The Skin zijn simpelweg top.

Het debuut werd al eerder geremasterd uitgebracht. Voor die heruitgave werd het album geremasterd waardoor het aanmerkelijk beter klinkt dan het origineel. Deze nieuwe heruitgave bevat de geremasterde versie. Het origineel klinkt nog ruiger dan deze versie. Puristen kunnen op zoek naar het vinyl.