×

Recensie

Metal

20 juni 2015

klinkt wederom als een ware

Luminiferous

Geschreven door: Sicco Roukema

Uitgebracht door: Century Media

Luminiferous High On Fire Metal 4 Luminiferous klinkt wederom als een ware mokerslag Written in Music https://writteninmusic.com

Hoe krijgt High On Fire het iedere keer voor elkaar. Na het eerste nummer ben je al luisteraar al helemaal omver geblazen. De verpletterende riffs, hakkende drums en naar razernij neigende vocalen van Matt Pike grijpen je bij de strot en laten je niet meer los. 3 jaar na De Vermis Mysteriis is de band terug met een nieuw album en heeft Matt Pike zijn alcohol verslaving achter zich kunnen laten.

Lumineferous zit qua afwisseling meer in de buurt van Snakes For Devine dan dat het een vervolg is op De Vermiis Mysteriis. Speltechnisch, compositorisch en productioneel lijkt het er op, na de eerste luisterbeurten, dat dit het beste High On Fire album is. Maar goed, de tijd zal dat uitwijzen.

The Black Plot opent het album zoals al eerder aangestipt, verpletterend. Het bizar goeie drumwerk van Dan Kensel in combinatie met de messcherpe riffs van Matt Pike hakken er behoorlijk in. Catchy is niet het woord dat je wilt gebruiken in omschrijvingen van High On Fire, maar de zanglijn is wel zo waanzinnig goed. Na 3.54 wordt er een soort grand finale aan dit nummer gegeven, dat ingeleid wordt door een vlammende, bijna Kerry King achtige solo.

Met het groovende Carcosa neemt de band gelijk wat gas terug, maar laat zeker geen steek vallen in de intensiteit die is ingezet. Lekker slepend en zwaar. Ook The Sunless Years valt op door de bijzonder goeie zanglijn. We weten dat Matt verpletterende riffs neer kan leggen, maar op deze plaat heeft hij zich als zanger enorm ontwikkeld. Slave The Hive gaat verder op nekbekende snelheid. Wat een trashy sound en ook hier klinkt de solo bijna als Slayer. In The Falconist Laat de Matt Pike wederom horen hoeveel aandacht hij ditaal in zijn zanglijnen heeft gestoken. Bijna classic heavy metal, Lemmy achtige zanglijn en een set van hele goeie gitaarsolo’s en spannende ritmische wendingen. The Cave start verassend voor High On Fire. Geen zware drums of een vlijmscherpe riff, maar  een subtiel basloopje, akoestische gitaar en met veel effect over de vocalen. Dit slepende nummer balanceert tussen fraaie subtiele delen en zware stoner.De titeltrack is weer een furieus stukje metal op volle snelheid en Matt’s vocalen doen hier zelfs aan Slayer denken over zijn gierende solo niet eens te spreken. Absolute klasse!!

High On Fire levert met hun 7e album wederom granieten meesterwerk af. De productie van Kurt Ballou (Converge) is bijzonder goed. Hij heeft een volle monstersound neergezet waarbij de trashy geluid tot zijn volle recht komt. Het is niet denderende wals die de voorganger was, maar de band klinkt gedreven de song bieden veel afwisseling, de vocalen zijn beter dan ooit en ook alle solo’s zijn sterk. Dit is metal van het hoogste niveau. Jaarlijst werk. Zonder twijfel



  1. The Black Plot
  2. Carcosa
  3. The Sunless Years
  4. Slave The Hive
  5. The Falconist
  6. The Dark Side Of The Compass
  7. The Cave
  8. Luminiferous
  9. The Lethal Chamber