Lola Kite bestaat uit de Amsterdammers Keez Groenteman en Jasper Verhulst en de Zeeuw Bram Vervaet. Het trio is een van de troefkaarten van het label Excelsior in 2011. Met een origineel geluid en een album dat de verwachtingen, gewekt in 2010, grotendeels inlost, zal Lola Kite dit jaar flink in het zonnetje komen te staan.

Het debuut Lights staat vol met zweefpop waarbij psychedelica en elektronica de muziek een eigen signatuur geven. Er zijn niet zo veel bands die met een dergelijk geluid op de proppen komen, zeker niet in Nederland. Lola Kite gebruikt naast traditionele instrumenten ook samplers, orgels en synths en creëert hiermee prettige, lichtvoetige indiepop. Ondanks de elektronica roept de muziek van Lola Kite soms meer landelijke dan stedelijke sferen op (Numberone, Edie). Elders is de blik meer op de dansvloer gericht, zoals in het vrolijke Everything’s Better of bij de symbiose van psychedelische pop en elektro/techno On Your Side en het soms stampende Rainbow At Night.

Bassist Jasper Verhulst speelt ook bij Moss en zo nu en dan waart er een prettige vlaag Moss over het album, zoals op de single Different Story en het eerder genoemde Numberone. Hier speelt de elektronica een kleinere rol, net als op The River, een tijdloos, weldadig indiepopliedje dat wat Engels aandoet.

Bij het beluisteren van Lights schiet een keur aan groepen door het hoofd: Kraftwerk, OMD, Moss, The Nits en Animal Collective. Bovendien knipoogt de band ook nog naar Aphrodite’s Child in het intro van Different Story. Het blijft doorgaans bij kortstondige associaties want Lola Kite blijft vrij ongrijpbaar en gebruikt naast gitaren en synths ook allerhande orgels en zelfs een sitar (At The Gate). De bio meldt niet voor niets: ‘de Lola-sound is als een lolly die steeds van kleur verschiet’.

Een lekkere lolly, dat is een goede omschrijving, want Lola Kite klinkt jeugdig, fris en zomers, zij het met een vleugje melancholie. Soms zou je een keuze voor stevigere elektronica wensen of een verdere stap richting psychedelische zweefpop. Het lichte geluid van Lola Kite is soms net wat te vluchtig. Maar waar de orginele mix van stijlen mooi samenvloeit, zoals bijvoorbeeld in Edie en Slow Cat, horen we een heerlijke band. Lola Kite kan nog een eind doorgroeien maar de band is sowieso een aanwinst voor de nederpop.