Dat de Amerikaanse altsaxofoniste Lakecia Benjamin een nieuwe jazzheldin in wording is maakt haar nieuwe, vierde, album Phoenix volledig duidelijk. Een jazzalbum zo divers en zo cool en sociaal uitgesproken vind je veel te weinig. En die coole hoes werkt daar ook nog eens optimaal aan mee.

Haar debuut Retox maakte in 2012 al indruk en met opvolgers Rise Up (2018) en Pursuance: The Coltranes (2020) bouwde muzikaal ze gestaag verder. Vooral dat derde album, een ode aan de zowel John en Alice Coltrane, met een fantastische groep muzikanten (Ron Carter, Brandee Younger, Keyon Harold, Marcus Gilmore), maakte duidelijk dat we met ene nieuwe ster te maken hadden. Steeds weer spot-on interpretaties van Coltrane composities, afgewisseld met erg sterk eigen werk.

Met eigen werk overtuigt Benjamin nu volledig met Phoenix. Wederom omringd door een geweldige groep muzikanten (onder meer E.J. Strickland, Josh Evans, Ivan Taylor, Victor Gould) en geproduceerd door jazzlegende Terri Lyne Carrington, heeft ze met haar vierde album de plaat gemaakt die haar de toekomst in katapulteert.

Startend met een reeks geweerschoten en politie sirenes, een spoken word van de Amerikaanse feministe en politiek activiste Angela Davis en het gelijk al geweldig opwindende en lekker lang uitgesponnen Amerikkan Skin en het daarop volgende, al net zo lekker uitgesponnen New Mornings, laat Benjamin horen wat al dat toeren/vele spelen voor haar spelen betekend heeft. Ze is naar een nog dynamischer en emotionelere manier van spelen gegroeid.

De fabuleuze titeltrack luidde de periode van hergeboorte (Phoenix als duidend naar de pandemie en de manier waarop ze van stilstand zichzelf opnieuw muzikaal en spiritueel uitvond) als eerste in en de composities bleven er daarna uitvloeien. Carrington heeft Benjamin daarmee een grote dienst bewezen om jazz van veel verschillende kanten op te pakken.

Phoenix is een zeer rijk jazzalbum dat dwars door de jazzgeschiedenis snijdt en daar een nieuwe coolness aan geeft. Juist omdat Benjamin met spoken word werkt, niet alleen van Angela Davis maar ook poëet Sonia Sanchez is op twee tracks te horen (met het door contrabas en stem van Sanchez gedreven Peace Is A Haiku Song als één van de hoogtepunten van het album). Ook heel mooi is de spoken word van jazzlegende Wayne Shorter in Supernova.

Phoenix laat in 12 tracks horen waar een echt goede jazzplaat om draait. Geweldig spel, zowel van Benjamin als haar medemuzikanten, ijzersterke composities en een grootste diversiteit en klanken en sferen. Luister hoe ze van die vrije, imposante, titeltrack naar Mercy, een met strijkers verrijkte song met Dianne Reeves als zangeres (en wat blijft die toch goed!!), duikt. Vervolgens vol de groove opzoekt met Jubilation. Fascinerend goed.

Phoenix is zo’n jazzalbum waar alles aan klopt. Een album dat fraaie melodieën, vrijheid, avontuur en verrukkelijk spel weet om te zetten in fascinerend klinkende composities die zowel intrigeren als ontroeren. En waarbij de politieke/sociale boodschap de leidraad vormen tot de composities die in alles vooral ook hoopvol klinken. Phoenix is (nu al) de jazzrevelatie van het jaar. Ga haar ook vooral zien dit jaar, haar schema geeft nu al heel veel festivaloptredens aan.

NB. Het vinyl is er in twee versies waaronder Black LP en ook Hand Numbered Marble. Die uitgave is een samenwerking tussen Whirlwind Recordings en Second Records, waarvan de distributie exclusief in handen is van I-DI.

Het album Phoenix van Lakecia Benjamin is uitgebracht door Whirlwind Recordings op 27 januari 2023.