Dit is de tweede release van het project geïnitieerd door Danny van Tiggele, gitarist van Mister and Mississipi en, als je dit beluistert, dan kun je niet anders dan constateren dat deze samenwerking tussen Nederlandse artiesten wel zeer geslaagd uitpakt.

Het idee achter de muziek is al mooi: Danny denkt na over nummers die hij wil schrijven, zet daar soms al een basis voor neer, bedenkt zich welke artiest hij het beste vindt passen bij wat hij in gedachten heeft én benadert dan de muzikanten die hij in gedachten had. Dat leverde al een fijn eerste album op en die uitkomst is bij dit tweede volume al net zo zeker.

Het is vooral een album om heel erg van te genieten, zowel in de individuele liedjes als in zijn geheel. De combinaties werken gewoon heel erg goed. Of het nu met Bas van Holt (Dawn Brothers), Bertolf, Tessa Douwstra (Luwten), Maxime Barlag (Mister and Mississipi), Camiel Meiresonne (Son Mieux), Tim Knol en Cato van Dijck, Anne Lieke Heusinkveld (la loye), Maurits Westerik, Robin Kester, Spike (DI-RECT), Megan de Klerk (Eut) of Bent van Looy is, het geheel klinkt simpelweg als een klok. Je kunt je zo voorstellen dat het een album is waarvoor het hele gezelschap aan zangers en zangeressen samen met muzikanten bij elkaar is gekomen om het album te maken.

En de meewerkende muzikanten zijn ook al niet de minsten. Je hoort op het album onder meer bijdragen van P.J.M. Bond, Pablo van de Poel, Anne Soldaat en Reyer Zwart. Danny van Tiggele bewijst met dit album dat je met creatieve ideeën, een goed oor voor stemmen én de durf om met meerdere stemmen én meerdere artiesten te werken, zeer zeker tot een heel evenwichtige en gevarieerde langspeler kan komen. Waar de ideeën in de samenwerking soms verder waren uitgewerkt bij de ene artiest en bij de ander minder ver of nog helemaal gestart moest worden, zit er toch een flow in het album die het album ook wel heel erg tekent.

Het intro doet je nog denken aan de tijden van de belle époque, maar zodra The Hoop klinkt, waan je je in het begin van de jaren Zeventig en klinkt de muziek ongekend rootsy, in een heerlijke mix van akoestische en elektrische gitaren, alsof je precies in die tijd bij een optreden bent beland. Zorgvuldige arrangementen, nooit over de top en heerlijke samenzang.

Het album zit goed geworteld in deze mix van americana en rootsy klanken en hoe geweldig passen die stemmen ook allemaal. Liedjes die individueel al erg aanspreken, maar die ook in die al eerder genoemde flow erg passen.

Een langspeler dus om gewoon voor te gaan zitten en om van te genieten. Met de variëteit aan stemmen en afwisselende muziek die zowel wortels in het verleden heeft, maar ook modernere invloeden kent, is dit een zeer aangenaam album dat vooral ook in de fraaie combinaties van stemmen en muziek zeer weet aan te spreken. Warm aanbevolen!