Könsförrädare
Curse All Law
De Zweedse band Könsförrädare speelt voornamelijk een combinatie van postpunk en noiserock. Daarbij komt ook een bombastisch, ietwat wonderlijk en dromerig sfeertje om de hoek kijken, een typische sfeer die je wel vaker terughoort bij Scandinavische rockbands. De band is ook nogal beïnvloed door de riotgirl-beweging, waar feminisme en opkomen voor jezelf en het geslacht sterk in verband worden gebracht met politieke standpunten. Toch is de vierkoppige band qua geslacht in evenwicht, met twee mannen en 2 vrouwen. Er worden wat universele punten aangesneden, maar veel van deze “gender issues” richten zich puur lokaal op Zweden.
Er wordt wat afgeschreeuwd op dit album. Koppel dat aan de eerder genoemde bombast en je hebt een energiek en direct album. Dissonantie word ook niet geschuwd, waar een piano zo af en toe chaotisch klettert en gitaren de ruimte krijgen om flink tegendraads tekeer te gaan. Het dromerige aspect van dit album is daarbij een welkome afwisseling. Vocalen komen tot rust en op dat moment is er ook wat ademruimte. Het zorgt voor een soort valse onschuld in de muziek, die op een dreigende manier de muziek tot rust brengt; een soort stilte voor de storm.
Uiteindelijk blijf je toch met het gevoel achter dat deze muziek op emotioneel vlak niet diep genoeg gaat en dat is een klein gemis. Vooral de emotie in de zang klinkt wat vlak, tegenover de bombastische muur van muziek. Pogingen tot agressie komen niet agressief over en op momenten van verdriet en melancholie zou het juist wat meer ingetogener moeten klinken. Die balans is er nog niet helemaal. Voor dit debuut is dat niet erg. De band heeft zeker haar eigen geluid gevonden, nu is het alleen nog een kwestie van groeien.