Het is 2015 als Louis de Marliave besluit om samen met een goede vriend een dancepop duo te beginnen. Voordat deze plannen vorm krijgen, distantieert zijn compagnon zich van dit voorstel en staat Louis de Marliave er alleen voor. Maar het balletje is eenmaal gaan rollen en al snel vindt hij gelijkgezinde denkers bassist Joseph Signoret en drummer Gabrielle Cresseaux waarmee de ideeën verder uitwerkt worden. Met het zeer dansbare Embrace slaat Keep Dancing Inc een brug tussen het nachtelijke uitgaanscircuit in de altijd in beweging zijnde binnenstad van Parijs en de liefhebbers van het retro jaren tachtig new wave geluid. Voor de opvolger verlaten ze de metropool en zoeken ze hun heil in het vertrouwde Bretagne, de geboorteplek van Joseph Signoret.

Ondanks het zomerse karakter werken ze juist in de laatste wintermaanden van begin 2021 aan de opzet welke uiteindelijk tot A Taste of Possibility zal leiden. Het duurt echter nog een jaar voordat het drietal aan de afrondende fase begint. Hiervoor zonderen ze zich voor een bepaalde tijd in hun eigen studio af. Een bewuste keuze, waardoor ze de opgelegde werkdruk van buitenstaanders vermijden en op gepast tempo de songs verder uitwerken. De deprimerende grijze structuurlijnen van grote voorbeelden Joy Division en het daaruit voortkomende New Order luiden de holle achtergrond noise van 96 in. Verder wanen we ons nu weldegelijk in dat cruciale Summer Of Love rave tijdperk waar de electroclash en breakbeats van The Prodigy heersen. Een nieuwe plaat, een nieuwe revolutie, met meer ruimte voor een luchtige voortzetting.

Laten we stellen dat het funkende A Taste Of Possibility titelstuk zich op de vooravond van de pandemie afspeelt. Het laatste grote evenement waarbij een onuitgenodigde gast via de artiesteningang binnendringt en zich het geheel toegeëigend. Een eerste kennismaking wordt abrupt verstoord en scheurt twee zielen uit elkaar met een langeafstandsrelatie tot gevolg. Hoopvol neemt de wegdromende Gabrielle Cresseaux de Can’t Get You Out Of My Mind synthpop zang van Louis de Marliave over. Covid als DJ van het levenslied, een laatste vreugdedans gevolgd door de duistere stilte. Keep Dancing Inc speelt onbewust met het gegeven dat het leven er vanaf hangt. Nietsvermoedend gooit de band haar laatste noten eruit, daarna is het klaar.

De liefde als een verbroken GPS drum and bass signaal. Uiteindelijk zijn we allemaal dwalende en laten we onze wegen uitstippelen. De Radio punkrock song is niks meer dan het verlangen naar die verticale programmering, met gedigitaliseerde uitschieters de hoogte in. Vervolgens neemt de vlakke verticale opstelling het over. Het beginpunt van die zielloze flatline, waarbij het radiogenot in alle stilte afsterft. Radio roept om die klassiekers van weleer, een emotioneel verlangen welke een band als Keep Dancing Inc in zijn nostalgische opvattingen opnieuw reanimeert.

A Taste of Possibility is een noodzakelijk goed. Het bewijs dat positieve vibes de teleurgang overleven. Keep Dancing Inc doet zijn naam eer aan. Het is een feest der herkenning, met een veelvoud aan punkrock uitwassen, transparante new wave, veelkleurige disco, opgefokte powerpop, Top 40 white man soul en het betere dromerige postpunk werk. Juist in een tijd dat de socialisatie er slecht voorstaat is die hang naar het identieke tijdsbeeld zo belangrijk. Hoe hielden we ons in de jaren tachtig staande. De uitvluchten naar het uitgaansleven zorgden voor voldoende afleiding. De anonimiteit van een Music For The Masses event. We verlangden allemaal hetzelfde, maar passeerden elkaar navelstarend. Eyes Without A Face diepgang op een zaterdagavond. Keep Dancing Inc doet wat men van ze verlangt, niks meer en niks minder. Blijf dansen, blijf geloven en blijf vooral dromen.