Wat blijft Blonde Redhead toch een aangename buitencategorie rockband. Het ultieme geluid bereiken ze met het hemelse 23, waar de gitaarrock een flinke injectie aan sfeervolle shoegazer soundscapes meekrijgt. Daar doorheen zit de iele stem van Kazu Makino als een angstige hulpeloze vlieg in een wiskundig berekend spinnenweb gevangen. De breekbare eindeloze verdwaalde vocalen horen eerder op een rustgevende triphop plaat thuis. Maar dit karaktiseert juist deze uit New York afkomstige onbuigzame indieband. Een stevig sterk fundament, waarbij alles tot in de puntjes klopt.

Wat is er van over als je de doordachte muzikale omlijsting elimineert en door koele elektronica vervangt. Houdt het fragiel ogende tengere persoontje Kazu zich dan staande, of levert het daadwerkelijk de zoveelste spanningsloze elektro act op. Adult Baby is het volwassen geworden kindje van deze prachtige geheimzinnige verschijning. Zonder de broertjes Page is er genoeg muzikaliteit aanwezig om zich solo te presenteren. En hoe!

Salty is gewaagd, de sfeer is een stuk beklemmender en drukkender dan verwacht. Ze stopt er direct veel meer kracht in dan wat je tot nu toe van haar gehoord hebt. Mooi hoe de track zich ritmisch ontwikkeld, wat weer perfect bij de exotisch geladen uitingen van Kazu past. Tegen mijn verwachtingen in openbaart ze zich als een volgroeide zangeres die de emotionele maniertjes achter zich heeft gelaten. Of zoals ze haar in de jaren negentig zouden noemen, als een heuse rockchick.

Die gedurfdheid overtreft ze met het door stemsamplers opbouwende Come Behind Me, So Good!. De vergelijkingen met die kleine IJslandse fee Björk zijn meer dan logisch, al geeft ze er wel haar eigen draai aan. Door de film noir treurnis die er orkestraal doorheen wandelt zit ze daadwerkelijk in de gehoopte triphop 2.0 hoek, en wat houdt ze zich machtig staande.

Bij elke track voegt ze er weer iets sprookjesachtigs nieuws aan toe. Zoals het pastorale stilzwijgende en aardedonkere opbouwend in Meo en het Disney dromerig in titelsong Adult Baby. De basis blijft adembenemend theatraal waarbij het klein opbouwende Unsure in Waves positief opvalt. Spaarzaam speelt ze met een spookachtige regenval aan ritmes en repeterende gitaarakkoorden. Met een net zo indrukwekkende klankenraamwerk sluit ze het timide prachtig met Coyote af.

Adult Baby is een nachtkaars, die steeds maar blijft branden ondanks de onstuimige windvlagen die de plaat in disbalans proberen te brengen. Een geperfectioneerde doorstart van een vocalist waarbij steeds meer de vraag oprijst of ze de haardos van het al vijf jaar lang op non actief functionerende Blonde Redhead definitief gescalpeerd heeft en besluit om solo verder te gaan. Ik kan daarmee prima leven, het bewijs dat ze dat ze het in zich heeft, levert ze hierbij af.