Met Juston Vernon (Bon Iver) als producer vindt de Canadese Kathleen Edwards zichzelf op haar vierde album Voyageur opnieuw uit. Haar muziek wordt daarmee de perfecte cross te maken tussen Americana en alternative.

Reeds vanaf haar debuut Failer (2003) wisten we dat Edwards een ondefinieerbare klasse had. Ze is niet alleen gezegend met een prachtstem, ze schrijft ook nog eens pakkende en emotievolle songs. Met opvolger Back To Me (2005) wist ze aan de met het debuut gemaakte verwachtingen volledig te voldoen. Americana zoals alleen Canadezen die weten te maken. Een voorlopig hoogtepunt bereikte ze vervolgens met haar derde album Asking For Flowers (2008). Van de sublieme album opener Buffalo tot aan de majestueuze albumafsluiter Goodnight, California wist Edwards diep te raken.

Met haar nieuwe album Voyageur slaat Edwards een nieuwe weg in. De opvallend poppy single Change The Sheets was daar alvast een fraai voorbeeld van. Met een verse scheiding achter de rug had Edwards overduidelijk zin om en de ellende van zich af te schrijven en tegelijkertijd de bakens even positief te verzetten. Opvallend was dat Bon Iver’s mastermind Juston Vernon, groot fan van Edwards, hulp bood als producer en muzikant op haar nieuwe songs. De samenwerking werkte zo goed dat er vervolgens ook liefdesvlammen oversloegen. Het zal er zeker aan mee geholpen hebben dat Voyageur zo’n prima album geworden is.

De sfeer van de songs is losser dan op Asking For Flowers zonder de spanningsboog, die juist de songs van dat album zo goed maakte, te verliezen. Naast die eerste single is ook met de fraaie album opener Empty Threat (I’m Moving To America) en Sidecar de nieuwe Edwards te horen. Meer folk meets rock, maar dan wel met een speciale rafelige Edwards touch. In combinatie met nieuwe Edwards classics als Pink Champagne, A Soft Place To Land, House Full Of Empty Rooms en albumafsluiter For The Records bewijst ze vervolgens wederom haar grote klasse. Het wordt bar tijd dat Kathleen Edwards in Nederland eens op waarde geschat gaat worden.